Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 31

143
að1 ajón eðr sögnum manna.
Salt2og skreið þeir báru’ á3 burt,
berlega befi’ eg þetta4 spurt,
en ei mart annað.
33. Þeir námu staðar á5 nyrðri6 strönd7
nestis sér að leita,
mörg [varð þá8 til matseljuhönd
í nmlsekk þeirra’ að reita,
vildi þó ekki’ af veita.
Ut á Skagann9 skunduðu10 þeir,
skeytandi ekki’ um annað meir,
því11 nóg var að neyta.
34. Þeir meintu’ að hitta Martein sinn
og“maurunum til hans safna,
en liðin var þeirra lífsstuudin,
lukkan þeim12 vildi haftia;
[frekt tók f'eigð13 að dafna.
Grimt veður þeim gerði mein;
get eg að14 yrðisveitin sein
til sinna nafna.
35. Holl varð15 þeim ei hvíldin sú,
því hefndin féH yfir dreingi.
Bændur með sér bundu trú
og biðu við16 ekki leingi,
[þótt myrk væri17 nótt yfir meingi;
samstundis þeir stofnuðu18 stríð,
1) al' CDE. 2) At' salti BD. H) í C. 4) það C, svoddan
E. 5) við BE. 6) miðri D. 7) norðurströnd BE. 8) þar CF.
Frá [þá var E. 9) Skaga BC. 10) strönduðu(I) C. 11) fyrst
ACDEF. 12) sl. E. 13) en feigð tók tíjótt E. 14) þeim B,
þá D, því E. 15) var BCDEF. 10) svo B. 17) myrk var B. 18)
stefndu ABCDF.