Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Page 32

144
sterka veittu þeira banahrið
svo fjörtjón1 feingi.
36. Hver sera stundar strákskap á
straff sér á herðar bindur,
[og dragist2 svo frara í dauðann sá
deyr hann3 sera heiðnar kindur,
blektur illa’ og blindur,
en iðrandi mannsins andlát4 gótt
afmáir alt5 sera6 fyr var ljótt,
og hefnd frá hrindur(!)
37. Menn þrettán þar mistu líf
misgjörða vegna sinna,
því7 eingum dugir8 þar afl né hlíf,
sem yfir vill drottinn vinna,
því maðurinn raá sín minna.
skauzt þar undan Hkrœfan9 einf
skríðandi undir nokkurn stein
og hvarf til hinna.
38. Á því tóku menn til máls
þeir10 mundu' í göldrum ærir,
því lífseigir voru lundar stáls,
þótt lagðir í gegnum væri
og skaðlega11 menn þá skæri.
I Æðey fundu þeir einn þann mann
að12 ekkert byssan dugði’13 á hann,
þótt bana úr bæri.
39. Á Önundarfjörð með öruggan14 móð
1) fjórtán (!) C. 2) dregzt E. 3) sl. E. 4) áform D. 5)
það BF. 6) hvað ACD. 7) sl. AE. 8) stoðar E. 9) skræðan
D. 10) að AD. 11) skammlega D. 12) sem BCF, sl. DE.
.13) beit E. 14) eingan AE.