Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Page 37

149
53. Dauðasvefn féll dreingi á,
dúrinn kom þeim að meini.
Sjálfur guð mun svæft hafa þá
svo þeir1 hrygð2 með kveini
rétt strax þar þá3 reyni.
Hermenn4 stríddu’ á hús og5 dyr,
hinir ei kendu skaðans fjrr
en skall í beini.
54. J Æðey urðu’ og6 einninn þarhh
átján dauða’ að líða7 8;
kapteinn Marteinn konstrugurSca var
og kempa rnikil að stríða;
honum9 það vildi’ ei hlýða,
yíirgaf hann þá öll hans ment,
ekkert gerði hann testament'1'1
og dó svo síðan.
55. Stutta stund það stoða vill,
að stráknum10 lukkan sinnir,
þótt hans hreytni og illska ill
ei strax hefndir finni;
gull það glópinn ginnir.
Aumt11 er ráðið illgjarns manns,
[því ógæfan12 stár yfir höfði hans
og ilt honum innir.
56. Guði til lofs skal greina13 þá
gáfuna eina14 bezta,
1) að E. 2) harms(!) D. 3) og B. 4) Hirðmenn ABCr
Hirðin D, Herinn F. 5) hússins D. 6) sl. D. 7) bíða AD.
8) konstugur EF. 9) þótt honum D. 10) strákunum CE. 11).
Ht E. 12) ólukkan AEF. Frá [ógæfa BD. 13) geyma(!) D.
14) einna A.