Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 40

152
63. Þeir heituðust við að hefna sin,mm
með hótunum lítt þeim1 vægðu,
sem2 með dómi og dauðans pín
drambsemi í þeim lægðu
[og hernaðarþýngslum hægðu3.
I orði höfðu þeir umfáng stórt
uppá að herja landið vórt
raeð list og slægðum.
64. Svoddan ráð og [sárlegt krúk4
sjálfur guð mun5 reingja
og í6 þeirra illum7 búk
öfundar gallið spreingja,
[og hefndina’ yfir þá heingja8;
vera mun hann oss verndin góð
og vora’9 á móti spanskri10 þjóð
lukku11 leingja.
65. Að svipta’ oss12 lífi’ en svelgja góss
samt munu þeir viðleita,
en guð allsherjar geymir óss.
svo galda mun á því þreyta13
yflrgáng oss að veita.
Hver sem öðrum gröfina grefr
gistíng [í henni11 sjálfur hefr:
ef [hefnd vill15 heita16.
66. Hvað er vor hreysti? Hvað erum vér?
1) þeirACE. 2) en guð A. 3) þúngt að heldur þægbu A.
sbr. 5. línu í 14. er. 4) sárt óhróp(!) D. 5) nam A. 6) ofan.
í E. 7) illanA, eiginni E. 8) fanta þessa fieingja D. 9)vörn
D. 10) spenskri A, spönsku BCE, slíkri D. 11) lukkunaDE.
12J sl. CE. 13) steyta A. 14) þar hann ABCEF. 15) hann
ACD, kann F. Frá [hefndum B. 16) heitii (!j ACD, heitar B.