Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Side 43

155
73. Eingelskir í annan stað
sitt áform létu ei merkja,
brauzt1 þeim þó i brjósti það
að búast til hefndarverka
og hætta’ á hamingju sterka,
hófu þeir svo það hættuspii
að hver þeirra annan hvatti til
hina2 að lerka.
74. Heyr, minn kæri, hverninn fór
og hvað guð fann til ráða.
Eingelskir með áhlaup stór
athríð gjörðu bráða,
neytandi dugs og dáða;
köstuðu hinum3 í kaldan sjó,
kapteina4 gátu þeir fángað tvó
með brögðum báðaðó.
75. Ofsi, dramb og óeyrð ill
aldrei trúi eg raegi
standa5 lengr en vor guð vill,
sá víkíngshjartaðs deigir7
og stolta’ af stóli hneigir;
einninn allan ójöfnuð
endurgeldr hinn sanni guð,
þótt hann nú þegi.
76. Styttist þá hin stríða þraut,
er stóð til voru landi,
svo ránsokið* í sundur braut
og svipti’ oss öllu grandi
1) b,jó ACEF. 2) þá hina BEF. 3) sumum E. 4) en
kaptuga(!) E 5) stoða E. 6) víkíngahjörtun DE. 7) beygir
ABCDE. 8) að ránsmannaokið B.