Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 44

156
einn guð allsvaldandi;
hann lét oss hlífa sitt líknarskaut,
svo lukku’ og frelsi1 hver mann hlaut*
en veik frá vandi.
77. Honum sé maktin3, heiðr og dýrð
hefgun(!)4 og allur5 sómi
af allra handa skepnum6 skýrd
um skaparans kristindóminn;
fagni hans lýðurinn7 frómi.
Vestfirðíngar vandi mest«
að [voldugum guði9 þökkin bezt
og hæst10 lof hljómi.
Amen11.
Noklcrar athugasemdir við kvœðið.
a. Hér á séra Ólafur eflaust við blóðsóttina,
sem gekk um ísland 1602, 1603 og 1604. Jafnframt
voru mjög mikil harðindi. Björn á Skarðsá segir,
að þessi þrjú ár hafi fallið á íslandi 9000 manns.
b. Hér er bent til bólunnar miklu 1616. »1616
gekk mikla bóla; dó mart fólk úngt. Sú bóla kom
út híngað á eingelsku skipi undir Jökli og dó þar
siðan undra mart fólk. í Árnesþíngi dó 300 manns,
i Húnavatnsþingi 150 manns, í Hegranessþíngi 200
manns, í Vöðluþfngi nær 200 manns«. (Björn á
Skarðsá).
c. Það mun hafa verið 1613, því þá hafa menn
fyrst sögur af spönskum (frönskum) hvalveiðamönn-
1) frelsis B. 2) naut B. 3) metinn D. 4) hefðgun A.
5) alls kyns AD. 6) skepnu F. 7) múgúun BE. 8) og mest
B. 9) voldugum guði sé E. 10) hátt ABCDE. 11) B.