Eimreiðin - 01.01.1895, Síða 54

54
en brúa þær keldur ár og annað,
sem umferð af þúfunni fyr hafa bannað.
O, slepptu ekki velsældar voninni, maður!
og vertu ekki á þúfunni allt of staður,
en ryddu þjer brautir burt henni frá
og berðu þig annarra framkvæmd að sjá;
og snúðu svo aptur með umbreyttu auga,
sem aldregi lítur á vonleysis drauga;
og neyttu svo kraptanna, er guð þjer gaf,
og granna þinn vektu svo mókinu af;
og treystu því örugt, að eins og þú sáir
þú uppskeru af þúfunni sannlega fáir; —
og trú mjer! eins satt eins og sólin skín,
að síðustu hún verður þá /ýbþúfan þín.
V. G.
Um endurbót á reglugjörð latínuskólans.
f að, sem var, er ekki lengur —
það, sem d að verða, er ekki enn.
A. de Musset.
Asamt öllum verklegum framförum landsins, er óhætt að
skipa þeim málum, sem rniða að endurbót almennrar menntunar,
í fremstu röð. Hagur þjóðarinnar framvegis er jafnt kominn undir
hvorutveggja. Hvað uppeldi og fróðleiksmiðlun snertir, eru nú
flestir farnir að kannast við, að brýn nauðsyn sje til að gefa meiri
gaum en áður að kröfum lífsins og vors eigin tíma. Þess er nú
krafizt allt af meir, að innra samband sje milli allra þeirra skóla,
sem hafa þann tilgang að veita almenna menntun, þannig að æðri
menntunin taki stig af stigi við af þeirri lægri, allt eptir aldri og
þroska unglinganna. Þetta er ekki orðið lítið tilkall, og því miður
fer því fjarri, að skólum vorum sje þannig háttað, eða að þeir
sjeu færir um að fullnægja því nú sem stendur. Kennslustofnanir
vorar eru enn fáar, nokkuð ósamkynja, flestar kornungar, og,
eins og eðlilegt er, er þeim ábótavant í mörgu. Oðrumegin er
latínuskölinn; rætur hans liggja djúpt í aldanna skauti. Með öld-