Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1895, Síða 64

Eimreiðin - 01.01.1895, Síða 64
G\ menni, og er slikt eigi furða, en hitt miklu meir, hversu krakkaöngunum tekst að forða lifinu, því ekki er svo sem gætnin stór. Eptir miðju strætinu liggur akbrautin, en beggja vegna fram með húsunum liggja gangbrautir; eru þær eingöngu ætlaðar fótgangandi mönnum, en eigi verður þó hjá því komizt að stíga út á akbrautina. Dags daglega á timabilinu 2—4 skreiðist fyrirmannafólkið úr rekkju og dregst út á strætin til að ljetta sjer upp, þ. e. sýna sig og sjá aðra. Eru það einkum aðalstræti bæjarins, og þá fremst í flokki »Austurgata«, er menn velja til göngu sinnar um þetta leyti dags, og er þar alloptast lítt hægt að þverfóta sakir þrengsla. Safnast þar slæpingjar af ýmsum stjettum og ýmsum aldri; hafa þeir sett sjer það sem aðalmark og mið í lífinu að sóa fje foreldra sinna, og eru þeir flestir fullnuma í þeirri list, en kunna litt til vinnu. Kæra þeir sig kollótta um visindi, skáldskap, fagrar listir og allt það annað, er mest þykir um vert i lífinu, en aðal- viðfangsefni þeirra er það, hvert fata- snið tíðkist nú mest í Parísarborg, hverjir rjettir matar helzt megi vekja lyst hjá söddum rnanni og. hverjir skrautgripir helzt megi finna náð fyrir augum vændiskvenna þeirra, er þeir hafa kynni af. Pessir menn eru auð- þekktir á skrúða sínum og öllu hátta- Kafli af Austurgötu. lagi. Ganga þeir á flikurn, er.hosast upp á mitt bak eins og stutttreyjurnar görnlu, og kalla yfirfrakka. Brækur bera þeir hólkviðar og brettar upp á miðjan kálfa hvernig sem viðrar. Göngustaf bera þeir í hendi sjer, en aldrei stinga þeir honum niður; á hann helzt að vera svo stór og staurslegur, að þeir kikni við i hverju spori af þyngslunum, þvi ekki er svo sem kröptunum til að dreifa. A höndum sjer bera þeir bleikálótta glófa. Ekki þykir til spilla að bera gullspangagleraugu, en hvort þau nokkuð skerpa sjónina þykir litlu skipta. Loks bera þeir silkihatta á höfði, er mest svipar til tjörukagga i lögun. Letimagar þessir eru eins og nokkurs konar óþrif á líkama mannfjelagsins, og skyldi maður ætla, að öllum væri sem mest um það hugað að losast við þá, en svo er eigi. Pykja þeir ómissandi stórbæjarbragsins vegna, þvi þannig er lifinu háttað meðal stórþjóðanna. I kvennleggnum má og finna nokkuð likt þessu, og má þar sjá margar drósir kringilega klæddar og skreyttar blómum og gullglingri, en þefinn af smyrslum þeim, er þær rjóða á sig, leggur fyrir vit þeirra, er fram hjá ganga, og er stundum við þvi búið að mönnum slái fyrir brjóst af stækjunni. Straumnum þokar ofur hægt áfram og er það vel til fallið, þvi við það gefst hyskinu færi á að senda hvert öðru hýr augnatillit og blið töfrabros, og, ef vel er, smábendingar i mannþrönginni. Pykir mörgum þetta góð skemmtun og

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.