Eimreiðin - 01.01.1899, Blaðsíða 27

27
ómögulega án þess verið að lesa testamentið á grísku, þá getur
okkur ekki fundist, að neina brýna nauðsyn beri til, að láta undir-
búninginn undir þetta nám fara fram í skólanum. Og sérstaklega
verðum við fastlega að halda því fram, að guðfræðingarnir hafi
engan rétt til að heimta, að þeirra vegna einna sé neytt upp á alla
lærisveina kenslu, sem þeir hafa ekkert með að gera. Fyr meir
voru þeir skólapiltar, sem ætluða sér að verða guðfræðingar, látnir
fá tækifæri til að afla sér undirbúnings í hebresku í tveim stund-
um á viku fyrir utan hinn venjulega kenslutíma. Sama mætti nú
gera við grískuna, en á því er þó heldur ekki nein nauðsyn. Eins
og hebreskan nú hefur verið flutt til háskólans, mætti lika láta
grísku guðfræðinganna fara sömu leiðina, eins og ráðaneytið og
ætlast til. Takist mönnum nú með byrjandakenslu á háskólanum
að afla guðfræðingunum nauðsynlegrar kunnáttu í hebresku, þá
verður fremur erfitt að skilja, hvers vegna ekki mætti með svipaðri
» byrjandakenslu í grísku, sem er töluvert léttara mál, afla þeim
þeirrar kunnáttu, sem er nauðsynleg til þess, að þeir geti haft not
af skýringafyrirlestrum yfir nýja testamentið. Þetta hlyti að mega
gera með aukakenslu tvö fyrstu hálfærin, og mundi það þá lengja
námstíma guðfræðinganna í mesta lagi um svo sem hálft ár.
Okkur getst vel að uppástungu Krúgers rektors í Helsingjaeyri
um að stofna undirbúningspróf fyrir guðfræðinga með þremur
málum: hebresku, grísku og kirkjufeðra-latínu. Við getum bætt
því við, að það á eðlilega ekki að láta guðfræðingana
afla sér grískukunnáttu sinnar með því, að lesa hina
heiðnu attisku höfunda, og því síður Hómer eða He-
ródót, heldur á að láta þá undir eins fara að fást við
testamentið, eins og þeir í hebreskunni undir eins byrja á
Bereschit. Því sögulegrar þekkingar á grískri tungu þurfa þeir
alls ekki með, sem ekki ætia sér né eiga að fást við sjálfstæðar
skýringar á ritningunni, bygðar á grundvelli máisins; og slíka
þekking hafa vafalaust líka sem stendur nauðafáir af guðfræðing-
unum, þrátt fyrir griskukensluna í skólunum. Allur þorrinn mun
jafnan verða að sætta sig við það, sem aðrir hafa fundið og búið
í hendurnar á þeim, og það mun lika hollast, að svo verði og
framvegis.«
Loks snýr meirihluti kensluráðsins sér að hinu vanalega við-
kvæði allra afturhaldsmanna, þegar um einhverjar nýjar framfarir
er að ræða, að bezt sé að bíða og sjá hvað aðrir geri. Um mót-