Eimreiðin - 01.01.1907, Qupperneq 68

68
landi til íslands eykst með ári hverju, svo full þörf*er á slíkri bók. Og í’jóðverjar
eru nú einu sinni svo gerðir, að þeir kunna bezt við að vita einhver deili á tungu
þess lands, sem þeir heimsækja, og geta brugðið fyrir sig orði við landsbúa á þeirra
eigin máli. En hitt þótti oss meiri furða, að nokkur Pjóðverji skyldi — sjálfsagt
eftir mjög stutta viðdvöl á íslandi — hafa getað aflað sér svo mikillar kunnáttu í
málinu, að hann þyrði að leggja út í að semja slíkan leiðarvísi í íslenzku fyrir þýzka
ferðamenn, sem þessi er. En þeir láta sér ekki alt fyrir brjósti brenna, þessir lærðu
ÍÞjóðveijar, enda er næstum ótrúlegt, hve langt þeir komast, þótt þeir fái fræðslu
sína af bókum einum. ]?eir eru eigi allfáir meðal þeirra, sem á þann hátt liafa lært
bæði að lesa og rita tungu vora, enda fylgir og engin önnur þjóð jafnvel með í
bókmentum vorum.
í^að er nú langt frá því, að bók sú, er hér um ræðir, sé gallalaus. En hún er
allrar virðingar verð fyrir því, enda getur komið að góðu haldi til þess, sem hún er
ætluð. Svo miklir eru gallarnir ekki. Málfræðisyfirlitið er meira að segja mjög gott
og villur í því fáar eða engar. En í samtalsæfingunum og orðasöfnunum eru vill-
urnar fleiri en góðu hófi gegnir, þó margt af þeim séu auðsjáanlega aðeins prent-
villur. Höf. hefði átt að fá einhvern Islending til að lesa fyrir sig prófarkir af bók-
inni. Þá hefði bókin getað orðið góð. Auðvitað eru sumar þessar villur ekki þannig
lagaðar, að þær geri mikið til. En af virðingu við höfundinn og viðleitni hans á að
útbreiða þekkingu á tungu vorri hjá einni mestu mentaþjóð heimsins, viljum vér þó
tilfæra talsvert af þessum villum, svo hann eigi fremur kost á að leiðrétta þær í
næstu útgáfu af bók sinni, ef slíkt á fyrir henni að liggja, sem vér bæði óskum og
vonum.
Sem hreinar og beinar prentvillur má víst skoða þessar villur (auk þeirra,
sem leiðréttar eru aftan við bókina):
Bls. 25: frædi (fræði); 89 og 102: minútur (mínútur); 91: sifjaður (syfjaður);
þreittur (þreyttur); 92: ódyrt (ódýrt); 96: ónaði (ónáði); 98: fá(fæ); 104: Bildudals
(Bíldudals); 108: hreinnir íhreinir); 112: pönnkaka (pönnukaka); 117: einhvergar
(einhverjar); 118: veitt (reitt); fingert (fíngert); 120: þnu (þá 0: skóna); 122: upp-
bóðið (uppboðið); 123: víss (víst); 129: velgegni (velgengni); 133: kálmet (rétt 178:
kálmeti); 131 og 132: iðnaðurmaður (iðnaðarmaður); 132: vegkort (veggkort); kerta
(kerti); klæðaður (klæðnaður); 134: snemma (skemma); 136: södlari (söðlari); 136:
hreinndýr (hreindýr); hvíi (hvíld); 137: ritfangarsali (ritfangasali); 138: tíma (tími);
139: vixlari (víxlari); 140: frjettblað (ftjettablað); 144: austfyrðingur (austfirðingur);
148: babbi (bobbi); 157: efniyfirlit (efnisyfirlit); eiliflegur (eilíflegur); eindregis (ein-
dregið); 158: elduppkoma (eldsuppkoma); 159: enganvegin (enganveginn); 200: sjó-
liði (sjólið); sjerstalega (sjerstaklega).
þá koma ýmis konar málvillur:
Bls. 72: Jeg leita hattinum mínum (jeg leita að h. m); 77: dömurnar mínar
(dömur m.); 87: áin er á ís (það er ís á ánni; áin er lögð); 89: P.*ð er klukkan
hálf-eitt (klukkan er h.); það (úrið) hefur staðið (þ. h. stanzað); 9^: á póstinum (á
póstinn); 98: bjóða yður far-vel (danska, ekki íslenzka); 99: skulum við að koma
við á (eigum við o. s. frv.); 100: hversu stórt, hversu margir (hvað stóit, hvað
margir — í daglegu tali, í ritmáli »hve stórt«); var ábyrgð fyrir skipinu (var ábyrgð
á skipinu eða var skipið í ábyrgð eða helzt: var skipið vátrygt); 101: kvittan fyrir
farangurinn (k. f. farangrinum); 105: um þetta tíma árs (um þennan t. á. eða þetta
leyti árs); hvar skulum við verða í nótt (hvar eigum við að o. s. frv.); 113: tilsam-
ans (í alt) (danska; á íslenzku: samtals, alls); 114: eitt eyrir, tvö aurar (einn eyrir,
tveir aurar); 115: mig langar (mig langar til); með myndinu Heklu (með mynd af