Eimreiðin - 01.01.1909, Blaðsíða 2

2
prófessor í Kiel, að sér mál þeirra og leiddi það til sigurs. Flór
var þjóðrækinn maður og þótti ilt að sjá viðgang Fjóðverja, því
honum þótti sem þeir, er glötuðu móðurmáli sínu, yrðu menn að
verri, kaldlyndir, eigingjarnir og ótryggir. Frá því vildi hann
forða Slésvíkingum, og til að hindra málbrigðin, ásetti hann sér
að koma upp góðum lýðskóla á Suðurjótlandi.
Og með miklum erfiðismunum tókst Flór að halda uppi ung-
lingaskóla í Rödding í 20 ár. En það var ekki hreinn lýðskóli
eftir kenningu Grúndtvígs, því Flór hafði orðið að njóta margra
að, og til að þóknast þeim, varð hann að skera af og auka við
gegn vilja sínum. Bændurnir vildu fá búnaðarskóla, stjórnin skóla
með prófum, enn aðrir gagnfræða og kennaraskóla. Flór vildi
ekkert af þessu: >ég vil leggja aðaláherzluna á að glæða andann
og tilfinningalífið, en ekki á fróðleikinn«, sagði hann. Pó tók
hann nokkrar búnaðargreinar með til að þóknast bændunum. En
það varð skólanum til ógæfu, því kennararnir sátu aldrei að sárs-
höfði um, til hverra námsgreina skyldi verja mestum tíma. Olli
það sífeldum vandræðum í skólanum.
Flór var aðeins stutta stund skólastjóri í Rödding. En hann
var umsjónarmaður skólans og ráðanautur kennaranna; það varð
því andi hans sem sveif þar yfir vötnunum. Hann var frjálslyndur
maður, og ekkert einkennir skólann betur en sú áherzla, sem þar
var lögð á rétí einstaklingsins. Flór vildi alls ekki hafa vold-
ugan skólastjóra og samkennarana brúður í hendi hans. Hitt
hugði hann affarasælla, að dreifa valdinu og ábyrgðinni sem mest
milli margra jafnrétthárra starfsbræðra, sem ynnu af frjálsum
vilja hver í sínum verkahring. »1 hverjum manni býr nokkuð
gott, sem um leið er einkennilegt fyrir hann«, sagði Flór. Betta
séreðli einstaklingsins vildi han styrkja og efla á allan hátt, sníða
hverjum manni stakk eftir vexti, en klæða ekki alla sömu flíkum.
Af sömu ástæðu hegndi hann mildilega yfirsjónum pilta, en
tókst að fá þá sjálfa til að forðast lagabrotin. Enn eru til merki-
leg ákvæði frá nemendum í Rödding, sem bæði eru þeim og
Flór til sæmdar. Bindast þeir þá samtökum um að halda uppi
reglu og hýbýlaprýði í skólanum, freista að venja sig af mállýzkum,
en líkja eftir framburði kennaranna. Að síðustu lofa þeir að
styrkja hver annan til að stunda námið sem bezt og til að verða
góðir og heiðarlegir menn.
Orðugleikarnir voru margir. Sífeldur fjárskortur, sundur-