Eimreiðin - 01.01.1909, Side 12

12
og eðlisfræði. Pað eru meginnámsgreinarnar, og fær enginn þá
kenslu til fulls, nema með því að vera þar tvo vetur samstæða.
I öllum öðrum greinum er sérkensla fyrir konur og karla, efri og
neðri bekk.
Sagan er kend á tvennan hátt. Fyrst lauslegt ágrip eftir
stuttri kenslubók, til að gefa nemendum heildaryfirlit og beinagrind
í alla söguna. Par er sett fyrir og hlýtt yfir. Hina eiginlegu
sögu kenna fjórir kennarar í fyrirlestrum, og skifta með sér verk-
um. Meiningin er þó ekki að komast gegnum alla söguna í
tímaröð, heldur hitt, að taka aðaldrættina og meginstraumana og
skýra þá vel. Taka t. d. úr nýju sögunni siðabótarhreyfinguna,
einveldið, byltingarnar á Englandi og Frakklandi, hina félagslegu
og pólitisku, og afleiðingar þeirra fram á okkar daga. Á þann
kafla er lögð mest áherzla. —
Pað var óneitanlega vel viðunandi að hafa tvo fyrirtaks snjalla
eðlisfræðinga fyrir kennara við sama skólann, en af þeim sökum
tók þó sú grein alt of mikinn tíma, einkum frá annarri náttúru-
fræði. La Cour og Appel höfðu í eðlisfræðinni fjóra fyrirlestratíma
á viku og tvo æfingatíma að auki. Pá koma nemendur til skiftis
óbeðnir fram að töflunni, rifja upp fyrirlestrana með hjálp kenn-
arans, draga upp myndirnar að nýju, útskýra þær og sanna, en
áheyrendurnir leiðrétta, ef rangt er að farið. Á sama hátt kendu
þeir reikning og rúmmálsfræði. Allar þessar námsgreinar voru
ágætavel kendar, og drógu menn mjög til Askóv hin síðari ár.
I dönsku heldur ungur málfræðingur, Kristinsen, fyrirlestra
um uppruna málsins, lög þess og framþróun, um norrænu málin
og skyldleika þeirra og að síðustu um hljóðfræði dönskunnar. Pá
er stílagerð nokkur og greining, en upplestur mikill. Bókmenta-
saga Norðurlanda er kend í efribekk. Heldur er móðurmálskenslan
dauf. Kristinsen er þurskynsamur og þaullærður, en lítt fallinn til
kenslu. Skeytir hann því ekki, þótt fáir fylgist með honum og
tilheyrendunum fækki, og þegar líður að vori og lögin eru á enda,
eru bekkirnir flestir tómir, piltar flúnir úr leiðindum, en konur
undan harðyrðum hans um iðjuleysi þeirra og hégómaskap. Pó
situr að jafnaði eftir tryggur hópur kvennamegin í salnum. Pað
eru mötunautar hans, sem með stöðuglyndi tæma hinn beiska
bikar í botn.
Leikfimin hefir ætíð verið eftirlætisbarn lýðskólanna. Hún
átti að stæla vöðvana og rétta úr knjám og bognum bökum al-