Eimreiðin - 01.01.1909, Side 26

26
svona stóð á og þau voru orðin einsömul, mundi verða ofurlítið
öðruvísi, en þegar þau sátu heima hjá mömmu — — — en það
hefði ekki verið rétt af Márits. Hún er því hrifnari af honum.
Nú er hann að segja henni frá, hvernig maður föðurbróðir
sinn sé. Hann sé þannig skapi farinn, að vilji hann á annað borð
hjálpa honum nokkuð, blasi hamingjan við þeim. Theódór föður-
bróðir hans er alveg ótrúlega ríkur. Hann á ellefu bræðsluofna
og þar að auki jarðir og hús og hlutabréf í óteljandi námufyrir-
tækjum. Márits er nánasti erfingi alls þessa. En föðurbróðirinn
er ekki þægur ljár í þúfu, þeim sem honum falla ekki vel í geð.
Geðjist honum ekki vel að konuefni Máritsar, sé hann manna
vísastur til að arfleiða einhvern annan að öllum eigum sínum.
Litla andlitið verður æ daprara og fölleitara, en Márits situr
hnakkakertur og finnur æði mikið til sín. Pað sé alls ekkert
útlit fyrir, að Anna María geti vafið föðurbróður hans um fingur
sér, eins og hún hafi vafið sér. Hann sé öldungis gagnólíkur sér.
Smekkvísi hans, ja, Márits hefur nú ekki mikið álit á smekkvísi
hans, en hann heldur, að það verði að vera eitthvað snjallróma,
eitthvað skínandi rautt, sem eigi að geta gengið í augun á Theódór
frænda. Par að auki sé hann óbetranlegur piparsveinn — finst
kvenfólk vera einungis til óþæginda. En það þurfi ekki annað en
að honum lítist ekki altof illa á hana, svo skuli Márits sjá um,
að alt fari vel. En hún megi ekki vera eins og barn. Hvort hún
sé að gráta! — Ja, ef hún líti ekki glaðlegar út, þegar þangað
komi, þá sé Theódór manna vísastur til að reka þau burt um
hæl aftur.
Henni þykir nú vænt um sjálfra þeirra vegna að Theódór
skuli ekki vera eins séður og Márits. Pað gæti þó ekki verið
rangt gagnvart Márits að hugsa, að vel sé það farið, að föður-
bróðir hans sé honum gagnólíkur. Pví setjum nú svo, að Márits
væri í sporum föðurbróður síns, og að umkomulaus, ung hjónaleysi
tækjust ferð á hendur til hans, til að fá eitthvað að lifa af. Pá
mundi Márits, jafn hygginn og hann er, vafalaust ráða þeim til
að halda sem skjótast heim til sín aftur, og bíða með að gifta
sig, þangað til þau gætu séð fyrir sér sjálf. — Ekki þar fyrir —
Theódór væri vafalaust ekkert lamb að leika sér við, á sína
vísu. Hann drykki eins og svampur, og héldi stóreflis gildi, sem
misjafnar sögun færu af. Og hann bæri alls eigi skynbragð á að
halda reitunum saman. Hann héldi sjálfur, að allir féflettu sig, en