Eimreiðin - 01.09.1911, Qupperneq 11

167
Sóttvarnir líkamans.
(Fyrirlestur haldinn á Akureyri í janúar 1911).
Margir trúa því, að engir sjúkdómar geti batnað, nema læknir
sé sóttur og meðul fengin úr apótekinu til að taka inn. Og sumir
læknar, en þó sérstaklega skottulæknar, ala á þessari trú hjá al-
þýðu. En svo er guði fyrir þakkandi, að mannslíkamanum er
gefið ákveðið mótstöðuafl gegn hverjum einum sjúkdómi, og í
mörgum tilfellum er það einhlítt til að yfirbuga sjúkdóminn.
Manni batnar oft af sjálfu sér, með öðrum orðum læknislaust og
meðalalaust, eða þrátt fyrir lækni og meðul, en læknarnir og
meðulin fá lof og prís fyrir það, sem náttúran á ein lof skilið
fyrir. Hómópatarnir, og sumir læknar reyndar líka, lifa eingöngu
á þessari hjálp náttúrunnar og heimsku mannanna og verða stund-
um þjóðfrægir fyrir.
IJað eru ekki ýkjamargir sjúkdómar svo ákaflega lífskæðir
eða banvænir, að hægt sé að fullyrða, að hver sá, sem af þeim
veikist, eigi dauðann vísan, ef læknishjálpar er ekki vitjað; en til
eru þeir, og mætti til dæmis nefna krabbamein, vatnsfælni (hydro-
fobi), miltisbrand og berkla, þegar þeir komast í blóðið, malleus
o. fl. Pessir sjúkdómar og nokkrir fleiri eru taldir bráðdrepandi,
ef ekkert er við þá gjört. Hinsvegar vitum vér, að mjög skæðir
sjúdómar, eins og t. d. pestin eða svartidauði, kólera, holdsveiki,
lungnatæring, sýfílis, gulfeber, malaría og jafnvel stjarfi (stífkrampi)
o. fl., geta stundum batnað af sjálfu sér, án þess sjúklingurinn
leiti sér nokkurra læknisráða.
Ekki er það nú ætlun mín, að eggja menn á að láta altaf
náttúruna eina ráða og hafna öllum læknum og læknisráðum; að-
eins vil ég vekja athygli þeirra, sem ekki vissu áður, á því, að
jafnvel banvænir sjúkdómar geta batnað af sjálfu sér, án þess
læknis sé leitað, og stundum þrátt fyrir læknisráð og meðul, en
ekki fyrir þeirra tilstilli. Þetta er sannleikur, sem læknarnir hafa
fyrir löngu rekið sig á, og sem vér verðum ætíð að hafa hugfast-
an, til þess að geta bygt fræðigrein vora, læknavísindin, á föstum
vísindalegum grundvelli. Peir menn, hvort sem eru læknar eða
skottulæknar, vinna óþarft verk, sem skreyta sig með lánuðum
fjöðrum og telja fáfróðri alþýðu trú um, að þeir vinni kraftaverk,