Eimreiðin - 01.09.1911, Síða 71

227
Sof nú, mitt barn, og bú þú rótt und líni,
brosfögur sólin hauðrið kveðja fer;
á þig hún sínum ávalt geislum skíni
sem auga guðs, er sér og veit af þér.
Hjá lífsins straumi létt og rótt þú sefur
við Ijúfa niðinn, sem að eyrum ber,
á meðan kossa móðurást þér gefur,
á meðan ber hún þig á örmum sér.
O, sofðu væran, sæll er, hver ei vaknar
til sorga og kvíða, lifðu í draumi rótt,
í engladaumi, sæll er, hver ei saknar,
sælla er að dreyma um Ijós, en vaka í nótt.
Átakanleg er og lýsing hans
sundra ástskyldum verum« :
Ég veit eitt hljóð svo heljar-þungt,
sem hugans orku lamar;
með helstaf lystur hjartað ungt
og hrædd það tungan stamar.
í ástvinaskilnaði, er sgramar nornir
Það dauðaklukku geymir glym,
og gnýr sem margra hafa brim
þau dómsorð sár með sorgar ym:
Pib sjáist aldrei framar.
En ást Steingríms er yfirgripsmeiri en svo, að hún nái til
einstaklinganna einna, hún nær engu síður til mannfélagsins, og þá
einkum til þesss þjóðfélags, sem hann er runnin af, til œttjar'barinnar.
Hann ann íslandi sem móður og er stoltur af að vera sonur slíkrar
móður:
Beztan hróður þekkjum þann,
þig að nefna móður.
Hann elskar þar alt: náttúruna, þjóðina og málið:
Svo traust við ísland mig tengja
bönd,
ei trúrri binda son við móður;
og þó að færi eg um fegurst lönd
og fagnað væri mér sem bróður,
mér yrði gleðin aðeins veitt til hálfs,
á ættjörð minni nýt ég fyrst mín sjálfs;
þar elska ég flest
þar uni eg bezt
við land og fólk og feðra tungu.
Og svo rík er tilfinningin fyrir Islandi sem móður hjá honum, að
hann skoðar kuldann og hörkuna aðeins sem hirting góðrar móður,
sem hafi þann eina tilgang að ala vel upp börn sín:
Oft finst oss vort land eins og Helgrinda hjarn,
en hart er það aðeins sem móðir við barn;
það agar oss strangt með sín ísköldu él,
en á samt til blíðu, — það meinar alt vel.
Maður veit varla, að hveiju maður á hér frekar að dást, hinni
einlægu sonarlotning eða lífspekinni; því það er jafnsatt, að frostið og
ísinn hafa í sér fólgið uppeldisafl, eins og þetta er hér fagurlega notað
til að vekja hlýjan sonarhug til landsins Og það er engin uppgerð,
að Steingrímur elski landið sitt kalda og vilji efla orðstír þess og hag
með öllu móti; hann elskar ltka alla þá, sem vinna að frelsi þess og
framförum: