Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 48

Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 48
200 maður var kominn til að siða fólkið, — kennimaður, sem varla komst út úr kirkjunni, svo að hann léti ekki fjúka glensstöku, sbr. vísuna: Hver las? — Hirðir mera. Hvar? — í helgum dyrum. Hvað? — Um fola graðan. Hvunær? — Á dag boðunar. Að kveða slíkt í kirkjudyrum, og það á slíkri messu, það mátti sýnast, að kastað væri tólfunum. Eða hvernig í dauðanum áttu menn að heiðra þann búmann, sem varð svo lítið um hryssu- missi sinn, að hann kvað: Hryssutjón ei hrellir oss, missa gjörði margur hross; hress er ég, þó dræpist ess; messað get ég vegna þess. Eitt er víst, að með skáldinu á Bægisá og eftir hann fæddist upp heill akur af hagyrðingum á Norðurlandi. En fyrst framan af mun honum hafa fundist Eyfirðingar taka sér fálega, svo sem ein staka hans bendir til, er hann óskar þess, að skaparinn »aldrei skáld í Eyjafjörð aftur koma láti«. En eigi fékk hann þá ósk upp- fylta, heldur skírði hann, tólf árum fyrir andlát sitt, það þjóð- skáld, sem hin nýbyrjaða öld þurfti einmitt með. fað var Jónas Hallgrímsson. f*egar hann reis upp, varð alþýðukveðskapurinn að rýma sæti, en ný og tímabær yrkisefni komu á dagskrá frelsið og fósturjörðin, hið lifandi mál og hin lifandi náttúra. Pær hugsjónir voru Jóni Porlákssyni og hans öld lítt kunnar, og engin heil kvæði hefur Jón eftir sig' látið um þau efni, sem nokk- uð kveður að. Einungis má eigi gleyma afburðum hans á þeim tíma við meðferð íslenzkunnar; náði enginn hans lagi á málinu til alvarlegs skáldskapar, fyr en þeir Hallgrímur Scheving og Sveinbjörn Egilsson komu til sögunnar og kendu síðan frá sér. Gaman- og glettuskáldskapurinn fór aftur og fer sína leið; hann fer síður eftir tímaskiftum. f*ar er stakan, hin ráðandi regla, tón- lykillinn, sem jafnt á við »moll« og »dúr«, gaman og alvöru. Stakan geymir lengst og bezt málið, því íburður, mærð og ann- að kemst ekki að. En hve vel tekst ekki hinu valda stökuskáldi að birta heilar hugsjónir í stöku. Pannig kvað Jón Porláksson: Oborinn til eymdakífs, ef að bæði lykil lífs ellegar dauður væri’ eg, og lásinn sjálfur bæri’ eg. Og ótal fleiri vísur mætti til nefna. Að fjöri og fimleik hefur J. f5. engan jafningja átt af skáldum, en næst honum þykir flestum þeir hafi komist: Sigurður Breiðfjörð, Páll Ólafsson og þorsteinn Erlingsson — Páll Ólafsson þó næst, að ég hygg.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.