Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 41

Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 41
<93 við annað. Mér finst nú, þegar ég hugsa um það, að við munum hafa haldið dálitla hátíð, að við munum hafa hrósað sigri yfir veiklan og vanmætti, og að þetta væri sigurhelgi okkar ungu ástar. En í það sinn gerðum við okkur ekki grein fyrir því. Og öðruhvoru urðum við að leggja hvort annað undir vanga okkar, og nú nægðist okkur ekki framar að líta hvort á annað, augu okkar voru óseðjandi. Ég held áreiðanlega, að það hafi verið fyrstu sólargeislarnir, sem knúðu okkur til að kveðjast. Og hvernig átti ég að fara heim þennan morgun! Ég fór niður í fjöru, fór úr öllum fötunum, fleygði mér út í sjóinn og synti lengi fram og aftur. Oft synti ég á bakinu, og geislar morgunsólarinnar féllu þá eins og blóðbogar á andlitið á mér. Mér stendur þetta enn fyrir hugskotssjónum, og ég held mér sé óhætt að segja, að þetta hafi verið yndisfagur morgunn. En klukkutíma síðar átti ég tal við föður minn; og samræðu okkar lauk svo, að hann lýsti þvl yfir fyrir mér, að ég væri vit- skertur, og hótaði að setja mig á vitlausraspítala. Hann sagði mér afdráttarlaust, að Varenka hefði fengið sýki sína að erfðum, og að hún gæti komið í ljós aftur, bæði á henni og börnum hennar. Að lokum sá ég ekki annað vænna, en að láta Varenku fara, en lofaði sjálfum mér statt og stöðugt, að ég skyldi hafa upp á henni aftur, þegar ég væri orðinn sjálfum mér ráðandi. Og hún fór — — Kæru vinir! Nú er sagan á enda. En ég get þó bætt því við, að við skrifuðumst á í tvö ár, að hún var alheil heilsu, og að ég tók læknispróf með ágætiseinkunn. En þá hættir hún alt í einu að skrifa. Ég skrifa móður hennar. Ekkert svar. Föður hennar. Ekkert svar. Loks fékk ég þó bréf frá henni. Par stóð: »Hvernig gaztu fengið það af þér? Guð hjálpi mér!« Og nú hefst ferðalag mitt um heiminn, til að finna Varenku. Og það er óskiljanlegt, að ég skuli ekki enn hafa fundið hana. Fyrst ferðaðist ég þangað, sem hún átti heima. Par var mér sagt, að hún hefði gengið í klaustur af harmi yfir því, að ég hefði gifst annarri stúlku. Bréf frá nánum ættingjum mínum hefði til- kynt henni þetta. Pað var nú hægðarleikur að færa þeim heim sanninn um, að þetta væri mishermt, og glaður í huga hélt ég af stað til klaust- ursins. En hér fæ ég að vita, að Varenka hafi slegist í för með
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.