Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 22

Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 22
174 stjörnurnar í ómælisgeimnum. Og nú, á dauðastund minni, fær mér það engrar hrygðar, að ég hefi ekki kynst öðrum hnöttum. Nei, en það fellur mér sárar, að svo margar miljónir ungra kvenna skuli hafa lifað, án þess ég fengi að líta þær augum, segja eitt einasta orð við þær, rétta að þeim lítilfjörlegt blóm, vermast af einu brosi frá þeim. Hér hef ég fimm perlur á talnabandinu mínu, og að vísu eru þær eins og duftkorn gagnvart óendanleikanum, eins og sjálfur ég. En þó tákna þessar fimm perlur í mínum augum fimm gyðj- ur, sem hafa varpað ljósi á vegferð mína, — og enn þá, á sjálfri dauðastund minni, lýsa þær mér og bera vitni um dásemdir sköpunarinnar«. II Bræðurnir fjórir höfðu hlustað með miklum fjálgleik á ræðu elzta bróður síns, og ósjálfrátt höfðu þeir spent greipar um talnabönd sín. Gamli maðurinn bað nú um vatnssopa, og er hann hafði drukkið, strauk hann svitann af enni sér, þagði um hríð, til að hvíla sig, og tók svo loks aftur til máls: »Hvers- vegna hef ég getað afborið mikinn skort og margar þjáningar? Hversvegna ollu engin sár mér örvæntingar? Hversvegna finn ég enn þann dag í dag einhvern ljúfan unaðsblæ leika um ellimóða andlitið á mér? Er það ekki af því, að konur hafa verið mér gjafmildar? Hvernig breyttist ég úr óstýrilátum og illa innrættum strák í góðlyndan og iðinn dreng? Spyrjið litlu stúlkuna garð- yrkjumannsins, sem lék sér við mig á hverjum degi í aldingarði foreldra minna. Hún var oft í rauðum kjól, og hún hafði bjart hár, sem svörtu flauelsbandi var bundið um. Ef lækur varð á leið okkar, þá var ég vanur að bera hana yfir, svo hún skyldi ekki vökna. Einu sinni rakst þó annar fóturinn á henni niður í vatnið, og þá fór ég sjálfur úr sokknum og neyddi hana til að hafa sokkaskifti. Enn þá stendur mér litli fóturinn hennar fyrir hugskotssjónum. Eg hélt honum milli handanna og þerraði hann með húfunni minni. Lífið hefir veitt mér nægtanóg af slíkum smá- atvikum. Og þó kvarta margir yfir að þraut sé að lifa! Spyrjið mig ekki hvernig stóð á því, að í æsku virtist mér vera eilíft sumar og allir vera góðir og fagrir, og að árnar og fjöllin segðu gamlar sögur á hverri nóttu? En látið mig heldur segja ykkur frá því, að einusinni hertóku víkingar mig og seldu í þræl- dóm, að ég varð að vinna í námum með fjötur á fótum, og að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.