Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 59

Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 59
21 I úruöflin hafi hvert í kapp við annað unnið að því, að gera Þingvelli svo dýrðlega og aðlaðandi, að ekki gæti hjá því farið, að sá staður framar öllum öðrum á landi hér heillaði þjóðina með fegurð sinni. Það var trú fornmanna, að hollvættir landsins byggju í hverjum hól og hverju fjalli. Mun það eflaust hafa aukið helgi þingstaðarins, í þeirra augum, að hollvættirnar sátu í fjöllunum umhverfis og mynd- uðu hvirfing um hann og héldu yfir honum verndarhendi. Þetta mun Geitskór hafa séð, er hann valdi hann að þingstað. Náttúrufegurð og sögufrægð Þingvalla gæti ekki verið höfð í jafn- litlum metum hjá neinni menningarþjóð, eins og raun er á, nema ís- lendingum einum. Sé það talinn vottur um ræktarsemi við fortíðina, að tína saman og varðveita frá glötun forngripi vmsa, og þá harla ómerka suma hverja, ætti það ekki síður að teljast ræktarsemi, að varðveita frægasta og fegursta sögustaðinn, sem til er á íslandi — Þingvelli við Öxará. En þó að Þingvellir hafi verið og séu enn í mestu vanhirðu og niðurntðslu, eru þeir samt íslendingum einhver hjartfólgnasti bletturinn, sem til er á landinu, enda væri harla einkennilegt,, ef svo væri ekki; en slíkt kemur þó ailajafa ekki f ljós í verkinu. Ymislegt má þó til telja, sem lýsir hlýju hugarþeli manna til sögustaðarins forna. Auk þess sem íslendingar sjálfir ferðast til Þingvalla til að skoða þá sem sögustað, telja þeir það skyldu sína, að fylgja útlendingum þangað, sem heimsækja landið — og því fremur sem þeir eru tignari — til þess að sýna þeim náttúrufegurðina, og þá sjálfsagt um leið, að skýra þeim frá atgjörvi og frægð þeirra manna, er þar háðu alþingi til forna. í annan stað lýsir sér tilfinning þjóðarinnar á þessum stað, og ástríki á honum, í hinum svonefndu Þingvallafundum, sem haldnir hafa verið stöku sinnum eftir að alþingi var lagt þar niður. Þegar vanda- mál ber að höndum. eða fram úr einhveijum landsmálum þarf að ráða viturlega, sendir þjóðin fulltrúa sína til Þingvalla til skrafs og ráðagerða. Með fundahöldum þessum finst þjóðinni enn í dag hún eiga sér örugt og órjúfanlegt vígi, þar sem Þingvöllur er. Henni þykir eins og ráðsnillingnum Snorra goða að Helgafelli, að þau ráð, sem ráðin séu á fornhelgum stað, muni sízt að engu verða, enda hefur það alloft ræzt. Þá láta skáldin ekki á sér standa, að halda uppi hróðri Þingvalla í ljóðum sínum. Þau skoða hann enn í dag sem shelgan völl« og »hjarta« íslands, og velja honum mörg önnur vegleg heiti, enda á hann slíkt fyllilega skilið. En það fer oft svo, að verst er með það farið, sem maður ann mest, og sannast það fyllilega á Þingvöllum. Einmitt á meðan þeir eru hlaðnir lofköstum í ljóðum skáldanna, eru þeir niðurníddir í verkinu. Landið gengur úr sér og eyðilegst ár eftir ár. Hraunhólarnir á Þingvöllum, og umhverfis þá, voru áður huldir þykku jarðlagi, og klæddir gróðurmiklum skógi; þeir standa nú berir og naktir; jafnvel mosanum, sem á þeim vex, er ekki hlíft; honum er flett af grjótinu og kastað í eldinn, þegar ekki er annað fyrir hendi. Skógarkjarrið, sem enn er eftir hér og hvar um hraunið, eyðilegst óðfluga og hverf-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.