Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 49

Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 49
201 Þegar Jón Porláksson kom norður, virðist fátt hafa verið uppi af góðum hagyrðingum, en úr því fór þeim að tjölga. Pá fæddust upp á Ljósavatni systkinin Bóas, síðar prestur í Gríms- oy, Júdit og Rút. Öll voru þau hagorð vel, og svo bermál og grófyrt, að vísur þeirra gengu fram af fólki. Annars var í ætt- inni margt málsmetandi fólk. Rút komst lengst í klúryrðum og verður ekki eftir haft á prenti. Pessi gamanstaka um afa þeirra er hátíð hjá hinu lakasta: Fjalla skauða foringinn, er nú dauður afi minn fantur nauða-grófur, Oddur sauðaþjófur. Um sama leyti, eða litlu fyr, var Látra-Björg uppi, og kunna menn ýmsar stökur hennar. Séra Porldkur Þórarinsson var þá dáinn fyrir 15 árum, en séra Magnús d Tjörn var samtíða séra Jóni nokkur ár. Um hann kvað séra Jón hina smellnu stöku: »Nú grætur mikinn mög.« Hagyrðingar voru enn uppi, svo sem Árni d Skútum, og fáeinir aðrir, sem gleymdir mega heita. En í nágrenni við Bægisá fæddust upp hjónaleysin Bólu-Hjdlmar og Vatnsenda-Rósa. Mun þeim snemma hafa orðið kunnur kveð- skapur séra Jóns, eigi síður en hann sjálfur, þótt hinar nýkomnu æfisögur þeirra nefni það ekki. Viðvíkjandi báðum þeim æfisög- um er það að segja, að þær eru mjög fróðlegar og þakkarverðar, einkum sem tímabils- og sveitasögur, og góður viðbætir við frá- sögur Gísla Konráðssonar og frásagnir ýmsra manna. Saga Nat- ans og Rósu er betri og hefur miklu mannúðlegri blæ en Hjálm- arssaga, er mjög skortir listamannlega meðferð. En sleppum þó þeim göllum; sagan er alþýðusaga um alþýðuskáld, eins og al- menningi fanst hann koma til dyranna. Nú eiga aðrir að laga og leiðrétta, og mætti svo töluvert bjarga sögunni. Á þau Rósu minnist ég betur síðar. En hér erum við að kveðja miðstöð Norðurlands-kveðskapar- ins um aldamótin 1800, — ég á við Bægisár-skáldið. Sá, sem þetta ritar, kom að leiði séra Jóns 1861. Var mér sagt, að bein hans hvíldu fyrir kirkjudyrum, og væri þó engin vissa, sagði maðurinn, enda var þar slétt jörð og ekkert leiði að sjá. Petta var 42 ár- um eftir lát skáldsins. Eg stóð svo þar um stund, árla dags í júlímánuði, og var veður hið fegursta. Eg kvað: Leikhnöttur lukkunnar mjög þeim hún mislynd var, liggur í þessum reit; meir þó oft köld en heit. Og svo bætti ég við þennan fyrri helming erindisins: 14
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.