Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 70

222
þó þakkir skilið fyrir ritling sinn. Á honum var sannarlega þörf, og
þyrftu reyndar fleiri á eftir að fara. Í’ví hvað sem ópum og óhljóðum
líður gegn slíkum ritlingum, þá er sannleikurinn sá, að siðferðisþrótt ís-
lendinga nú á dögum er harla ábótavant, og eigum vér þar ekki við
ástamál ein. heldur sibferbi yfirleitt. Siðferðisskorturinn í viðskiftalífi
voru, fjármálum, stjómmálum o. s. frv., er farinn að lýsa sér svo ber-
lega, og það oft hjá helztu mönnum þjóðarinnar, sem kallað er, að til
sýnilegra vandræða horfir fyrir þjóðfélagið. Að grípa á því kýli og
sýna fram á óþverrann, verður aldrei vinsælt verk, og má hver, sem
það gerir, búast við ókvæðisorðum og ásökunum um ýkjur og ósann-
indi. En því meira þakklæti eiga þeir skilið, sem hafa samt hug og
hjarta til að vinna þetta þarfaverk. Og þeim verður sannarlega að
fyrirgefast, þó þeir máli stundum með helzt til dökkum litum. það
getur oft verið nauðsynlegt, til þess að vekja menn af doðanum og
syndasvefninum. y q
GUÐM. BJÖRNSSON: NÆSTU HARÐINDIN. (Sérpr. úr »Lögr.).
Rvík 1913. (Verð 0.40.)
f’etta er ákaflega þörf og snjöll hugvekja, þar sem höf. sýnir fram
á, að samkvæmt veðurfarssögu landsins á umliðnum öldum megi jafn-
an búast við 10 harðindaárum af hverjum 100. Dugi þv! ekki að
standa óviðbúnir, þegar næstu harðindin dynji yfir. Helztu ráðin séu
bættar samgöngur, einkum jdrnbraútir um landið, og kemur þar fram
alveg sama skoðun hjá höf., eins og vér höfum haldið fram í Eimr.
(XVII, 126). En þangað til járnbrautirnar komi, leggur höf. til »korn-
matareinokun«. Stjórnin hafi einokun á öllum kornmat og flytji ör-
uggar vetrarbirgðir á hverju hausti á allar þær hafnir, sem lokast geti
af ís á vetrum. Þetta er stóihættuleg tillaga, hrein og bein firra. En
þegar sú eiturfluga er undanskilin, er ritgerðin að öðru leyti fyrirtaks
ritgerð, sem allir ættu að lesa og læra af. y q
ÞRJÚ SÖNGLÖG. Samið hefur fíj 'arni Porsteinsson, prestur í
Siglufirði.
f’essi sönglög eru ort við »Kvöldljóð« eftir Huldu, »Berðu mig
til blómanna« eftir Pál Jónsson og »Nú vakna þú lsland« eftir Stgr.
Thorsteinsson. Fyrsta og þriðja lagið er útsett fyrir blandaðar (ósam-
kynja) raddir »a capella« (o: án undirspils); í þriðja laginu, sem er
með píanó-undirspili, eru erindin samort, tvö og tvö saman: ójöfnu
erindin eru fyrir blandaðar raddir, en jöfnu erindin fyrir eina rödd.
Öll eru lögin lagleg og ekki ófrumleg; en missmíði eru sumstaðar á
þeim. Tónskáldinu verður oft á, að leggja áherzlu á áherzluveikar
samstöfur. í fyrsta laginu ættu endingarnar -ið (1. er.) og -u (3. er.)
í 4. takti að koma á síðustu nótuna g, en ekki á a, og eins í 8.
takti endingarnar (hvít)-a, (skjól)-ið og (frið)-i að koma á a (ekki b).
Enn þá lakara er í 15. takti 3. lagsins; hér ætti í orðinu »deyfð-
ann-a« fyrsta samstafan að koma á e d, önnur á c og hin þriðja á
h. Raddsetningin er sumstaðar hjámunaleg og stirð. í 28. takti 2.
lagsins ætti að vera e f. d í síðasta samhljómnum í undirspilinu. 1
30. takti ætti þriðji samhljómurinn í vmstri hendi að vera tvö d, (f.