Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1915, Qupperneq 52

Eimreiðin - 01.01.1915, Qupperneq 52
52 hans og myndugieika yfir fundinum. Hann var nú orðinn þéttur og feitlaginn gamall maður, með grátt hár og skegg — silfur-hár og spámanns-skegg, eins og komist hafði verið að orði í kvæð- inu, sem honum hafði verið flutt á silfurbrúðkaupsdegi sínum fyr- ir skömmu, um leið og honum hafði verið afhentur göngustafur- inn fagri. Hvorttveggja, kvæðið og göngustafurinn, hafði verið pantað sunnan úr Reykjavík — sitt úr hvorri verksmiðjunni. Pað, sem honum og Höllu hafði farið á milli fyrir tuttugu og fimm árum, hafði aldrei orðið almenningi að umtalsefni. En tvisvar síðan hafði legið við, að hann misti prestinn. Nú, við er- um allir breyskir, og þar að auki er svo mörgu logið. Að minsta kosti hafði hann »hreinsað sig af því«, kempan, og ekki mist prestinn. Einhver þvættingur hafði einu sinni gosið upp um það, að hann hefði féflett heilt kaupfélag og sett það á höfuðið. fað sáu nú víst allir, hvaða vit hefði verið í því, því að rétt á eftir fékk hann riddarakrossinn. Og nú sat hann þarna, breiður og blíður, eins og hann segði í hljóði við allan heiminn: Eg fyrirgef þér. Ennið var ljósrautt og gljáandi og höfðinglegt, kinnarnar þykkar og augun undur mild. Pað var svo sem engin fjarstæða, að hugsa sér, að hann yrði bráðum biskup, að minsta kosti vígslubiskup. Út frá honum til beggja handa sátu hinir prestarnir, góðleg- ir og glaðlegir og ánægðir, eins og höfðingi þeirra. Par voru tveir eða þrír nafnkendir Ólafar, álíka margir Jónar, o. s. frv. Þeir voru tólf, og forsætisprófasturinn sá þrettándi. Peir voru allir valinkunn- ir sæmdarmenn, að minsta kosti höfðu þeir allir, hver um sig, ver- ið kallaðir það í flokksblöðum sínum, og andstæðingablöðin höfðu aldrei treyst sér til að mannskemma þá — í mesta lagi komið með dylgjur um einhver æskubrek, sem þeir voru nú auðvitað vaxnir frá fyrir löngu. Þeir báru það utan á sér. Auðvitað voru þeir eng- ir syndlausir englar, fremur en aðrar manneskjur. Og englar í prests- hempum voru nú víst orðnir sjaldgæfir — hafi þeir þá nokkurn tíma verið til. Einn af þeim var ekki prestur lengur. Hann var orðinn kaup- félagsstjóri. Það var honum betur að skapi — og gaf meira af sér. Annar var ritstjóri og rithöfundur við hlið prestskaparins, og lagði mjúkar hendur með prestlegri hógværð á alt það í bókum ungra rithöfunda, sem ekki var eftir hans kokkabók, eða honum fanst sem kynni að skyggja á skáldskaparfrægð sína, eða að minsta
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Eimreiðin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.