Eimreiðin - 01.05.1920, Blaðsíða 34

162
í BISKAYAFLÓA
[EIMREIÐIN
þeir því nokkurn veginn vel og virtust þá farnir að
treysta honum betur en áður.
Þegar fór að líða á hinn fjórða dag, tók að hægja.
Sáu þeir þá 5Tmis konar rusl fljóta á sjónum, smákork,
spj7tur og þess háttar, og sagði stýrimaður þeim, að það
mundi koma úr ám á Spáni. Þá sáu þeir og endur og
fleiri fugla og varð þetta alt til þess að gera þeim rórra
í skapi.
Um klukkan fimm um kvöldið, þegar tók að skyggja,
sjá þeir eimskip ekki allfjarri. Enginn var þá svo fær,
að hann treystist til að rísa á fætur, svo var af þeim
dregið, og lágu þeir á hnjánum, sem jusu.
En loks reis timburmaðurinn á fætur og þá æptu allir
kvíðablandið fagnaðaróp eða undrunar.
Ófeigur reyndi að standa upp, en tókst ekki. Hann
smeygði þá af sér frakkanum og dróst fram í bátinn,
tók þar krókstjaka og setti á hann veifu og studdist við
mastrið með annari hendi og veifaði af veikum mætti,
en það varð gagnslaust. þeir sáust ekki. En sárt var að
sjá skipið sigla í hvarf. Þó tóku allir því með stillingu.
Skömmu síðar sáu þeir annað skip og var þá orðið
dimt, svo að gagnslaust var að reyna að veifa. En þeir
höfðu haft með sér blys á bátnum og eldspýtur. Þær
voru geymdar í krús undan ávaxtamauki og margfaldur
vaxdúkur bundinn yfir. Átti nú að grípa til þessa og
bregða upp neyðarblysinu. En eldspýturnar reyndust þá
ónýtar, voru orðnar deigar, svo vel sem um þær var þó
búið, og tókst þeim ekki að kveikja. Skipið varð þeirra
ekki vart og eftir litla stund voru ljós þess horfin.
En rétt á eftir sjá þeir vita, en ekki virtist það fá þeim
verulegrar gleði, svo mjög var þá af öllum dregið.
Vindur var orðinn hægur, helst of hægur til að sigla,
en allmikil undiralda. Stefndu þeir nú á vitann, en þegar
þeir nálguðust hann, sjá þeir mikinn Ijósbjarma til suð-
urs og þóttust vita, að þar væri bær eða borg. Stefndu
þeir þá þangað og skýrðust ljósin alt af.
Austursmenn lágu þá alt af á hnjánum í austrinum og
var þá ekkert, sem bjargaði, nema vonin um landtöku.