Eimreiðin - 01.05.1920, Blaðsíða 63

EIMREIÐIN)
RITSJÁ
191
básinn. En pá er ekki annað, en hafa mánaðanöfnin að engu,
og nota hvern bás fyrir viku eða dag, og taka eina bókina af
annari.
En veslings »sagnaritarar síðari tíma«, þeir fá þarna enn eina
viðbótina að pæla gegnum, með öllum dagblöðum og öðru góð-
gæti frá þessari ritmokstursöld, er nú lifum vér á.
Titilblaðið er dregið af R(íkharði) J(ónssyni?). M. J.
MORGUNN. Tímarit um andleg mál, gefið út að tilhlutun
S. R. F. í., I. ár 1. og 2.—3. Ritstjóri Einar H. Kvaran.
Pað sýnir ekki svo lítið lífsafl í félagsskap spiritista hér á
landi, að þeir skuli geta haldið úti tímariti, ekki smávaxnara
en Morgunn er, og er varla vafi á því, að það verður lesið af
kappi af fjölda manns viðsvegar um landið. 1 siðasta heftinu,
sem nú er nýlega komið og er 10 arkir, eru fjölmargar ritgerðir
um dularfull fyrirbrigði, bæði þau, sem komið hafa á tilrauna-
fundum og einnig hin, sem komið hafa svo að segja óboðin, og
ýmislegt þessu máli öllu til skýringar. Ragnar E. Kvaran cand.
theol. birtir fyrirlestur sinn um »sálarrannsóknirnar og lifsskoð-
un nútímans«. Olöf á Hlöðum hefir kvæði á boðstólum og síðar
»Dulrænar frásagnir«. Pá er páskaræða eftir prófessor Harald
Níelsson, er hann kallar: »Með yður alla daga«. Marta Jóns-
dóttir segir frá ýmsu dularfullu, er fyrir hana hefir borið.
Jakob Jóh. Smári birtir fyrirlestur um »Dularfull líkamleg fyrir-
brigði«. Helga M. Kristjánsdóttir segir Drauma og Ritstjórinn
skrifar ýmislegt, svo sem »Fyrsti miðill Raymonds«, »Siðgæðið
og útsýnið yfir á eilifðarlandið«, »Próf. Ág. H. Bjarnason og
sálarrannsóknirnar«, sRitstjórarabb Morguns« o. fl. Ymislegt
fleira er í heftinu, svo menn sjá, að hér er eigulegt tímarit.
Hér er merkilegt mál flutt með sannfæringarafli og eldmóði,
og ber miklu meiri keim af trú en visindum. Petta eilífa »ef«
vísindanna, þegar þau eru að þreifa sig inn á nýtt þokuland,
heyrist hvergi í Morgni, svo að eg hafi rekið mig á. Evangelíum
lífsins hinumegin grafar er hér prédikað, og ef nokkurt mál er
til, sem alla menn varðar um, þá er það þetta. Einmitt vegna
þess, hve áhuginn hlýtur að vera mikill i þessu efni, er svo
erfitt að varðveita vísindamenskuna, því að jafnskjótt og vís-
indamaðurinn hættir að láta skeika að sköpuðu hver útkoman
verður, hættir hann að vera vísindamaður. Pá er hann orðinn
postuli. Og það er ekki nema rétt og eðlilegt að svo sé hér,
því að þeir, sem hér rita, munu þegar vera sannfærðir um sam-
bandið við framliðna. Peir þurfa ekki að rannsaka pað framar.
Eftir er aðeins þetta tvent, að prédika þennan fundna sannleika
fyrir öðrum, og grafast jafnframt dýpra niður í eðli og ásig-
komulag þessarar framhaldstilveru.