Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 35

EIMREIÐIN)
KRÍLOF
227
Tæri fremur styrkur og stoð, hjarta og hönd eða hið
gagnstæða. Kallaði hann saman alla fræðimenn ríkis síns
til skrafs og álits um þetta efni; en þeir gerðu|ekki ann-
að en stæla og rífast um þetta efni fram og aftur, og
skildu þeir svo að konungur stóð uppi jafnnær.
Loksins varð á vegi hans vitringur einn virðulegur; bar
konungur upp fyrir honum vandamál sitt, og sagði vitr-
ingurinn þá þessa sögu.
Einu sinni var fiskimaður á Indlandi, er átti þrjá sonu.
Hann var bláfátækur, og þegar hann andaðist réðu synir
hans af að hætta við þennan lélega atvinnuveg, og leita
sér lífsuppeldis við önnur störf. Allir voru þeir góðir
sundmenn, og tóku því fyrir að verða perluveiðarar; en
misjafnt lánaðist þeim sá atvinnuvegur. Sá þeirra, sem
latastur var lét sér lynda að eigra í hægðum sínum með
sjónum í þeirri von að bárurnar skoluðu einhverri perl-
unni á land til hans; en þetta hepnaðist ekki betur en
svo, að hann að eins gat dregið fram lífið.
Annar bróðirinn fór hóflega að öllu, kafaði á hæfilegu
dýpi, hafði góðan arð af vinnu sinni, og varð á endanum
ríkur maður.
Þriðji bróðirinn gat ekki sætt sig við svo smátt; hann
langaði til að ná í dýrustu og sjaldgæfustu perlurnar;
sótti hann því lengra frá landi og stakk sér þar sem
mesta byldýpið var, en kom aldrei upp aftur.
Og svona er þessu háttað að því er vísindin snertir,
mælti vitringurinn; auðs og ánægjulindir þeirra eru marg-
ar, en þar eru líka til glötunardjúp, er þeir lenda í, sem
d5ypst kafa, og ekki þeir einir, heldur einatt aðrir með
þeim.
9.
Sjálfsagt er að jafnaði þeim, er það liggur fyrir að
stjórna löndum og þjóðum, meira og minna kent, en oft
mun sú fræðsla fremur hafa verið í öðru fólgin en því,
er snertir hag og heill þegnanna. Að þessu lýtur dæmi-
saga Krílofs um uppeldi ljónshvolpsins.
Konungur dýranna átti son, er erfa skyldi ríkið; lét