Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 43

Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 43
ElMIiEIÐIN"] UTAN ÚR HEIMI 235 stjörnum. Aldrei hefir þekkingarþjrstur maður teygað meir ómælt ódáinsdrykk náttúrunnar. — Svo beindi hann sjónaukanum að Satúrnusi. Og hvað sá hann? Hann skýrir sjálfur frá reynslu sinni með sjónaukann í riti, •sem hann kallaði »Boð frá stjörnunum«. Og um Satúrnus segir hann: »Eg sé stjörnu þessa þrefalda. Eg sé sinn hnöttinn hvoru megin við aðalplánetuna. Peir eru eins og þjónar, er leiða og styðja Satúrnus gamla á ferðalaginu umhverfis sólina og víkja aldrei frá hlið hans«. Galíleí hafði hér rekist á hringa Satúrnusar, þó að honum kæmu þeir í fyrstunni ekki svo fyrir sjónir. En hvernig tóku menn þessari uppgötvun? Ekki með öðru en háði og spotti. Gaiíleí hafði sjálfur sagt það, að væri sjónaukinn ækki góður, mundi Satúrnus ekki greinast sundur í þessa þrjá hnetti, heldur sjmast eins og éinn, aflangur hnöttur, -og svona fór það. Stjörnufræðingarnir sáu ekki þessa tvo »þjóna« Satúrnusar, og sökuðu Galíleí um ýkjur. Og nú kemur það, sem hrapallegast var við þetta alt. f*að var árið 1610, er Galíleí gerði fyrst þessa uppgötvun sína um Satúrnus. En þá stóð einmitt svo á, að hring- arnir voru búnir að ná mestu breidd sinni, eins og þeir sjást frá jörðunni, og voru nú teknir að mjókka aftur, svo að í stað þess að geta sannfært aðra, fór Galíleí sjálf- ur að sjá þá æ lakar og lakar, og að tveim árum liðnum voru þeir horfnir honum með öllu! Vér getum ímyndað oss hæðnishlátur andstæðinganna og vonbrigði Galíleís. Sagan segir, að hann hafi í bræði sinni svarið þess dýran eið, að beina sjónauka sínum aldrei framar að öðrum eins svikara og Satúrnusi! En hringarnir voru nú fundnir, og þeir skiluðu sér aftur á sínum tíma, og nú gat enginn efast lengur um þennan glæsilega skartgrip Satúrnusar. Sjónaukunum fór nú fram, og brátt komust menn betur og betur að raun um lögun þessa, sem Galíleí hafði sýnst vera tveir hnettir. Það var Hollendingurinn nafnkendi, Huj'gens (sá er fyrst- ur fann upp klukku með hengli), sem f}rrst lýsti hring- unum rétt, og leysti með því þetta mikla vandamál um hreytingarnar, sem urðu á útliti þeirra: Hringarnir voru
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.