Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 63

EIMREIÐIN)
FRESKÓ
355
geitaveiðar. Eg hugsa að hún fái helst vitið aftur ef hún
fær að vera í friði.
Hún finnur vel, að við erum að amast við þessu, og
það heldur henni fastri við áformið. En hún er ekkert
búin að afráða. Hún er aðeins að hugsa um myndina
núna. Hún ætlar að verða stórkostleg. Að sjá hvernig
hann leikur sér að mála móðugullið og skarlatið! Þér
hafið svei mér ekki hlaupið á yður í því efni. Maðurinn
kann áreiðanlega að mála. Hermione og Jack eru búin
að koma sér saman. Þau gifta sig eftir jólin. Allir sýnast
mjög ánægðir.
Síðasta orð — ef Esmée flej'gir sér í fang þessa Róm-
verja, þá gerir hún það eingöngu af löngun til þess að
fara á móti ráðum annara«.
Leonis Renzo, Milton Ernest, til síra Eccelino Ferraris,
Florinella:
»Dýrmætasti vinur minn og æruverðugi faðir! Férhafið
alveg á réttu að standa. Þessi grunur sem eg hefi fengið
út af Alured greifa hefi eitrað fyrir mér sálarrósemi mina
og þá ánægju, sem eg var farinn að fá af veru minni
hér og verkinu, sem eg er að vinna. Ef til vill er þetta
hugarburður einn, en skuggi þess er þó nógur til þess,
að gera fótstig minn dimman. Einkum þegar eg er i ná-
vist hennar finst mér þessi hugsun næstum því óbærileg.
Ef eg gæti skýrt henni frá þessum grunsemdum mínum,
þá er eg viss um að hún mundi leyfa mér að rannsaka
skjöl og skilríki, sem ef til vill mundu varpa birtu yfir
þetta. En mér er ómögulegt, að segja henni frá því. Eg
mundi ekki fá það til þess að fara út fyrir varir mínar.
Og svo yrði eg kanske jafn nær um leyndarmálið. Fó að
enskur aðalsmaður eigi vingott við ítalska stúlku, þá er
það svo smávægilegt atvik fyrir hann, að alóvist er, að
það hafi nokkrar endurminningar látið eftir sig hjá hon-
um, jafnvel þó að honum hefði ekki verið alveg sama
um hana, eins og ef til vill má ráða af nafninu, sem
grafið var á hálsgjörð hindarinnar.
Mér smá miðar áfram með myndina. Sumir segja að
hún sé máluð i stíl Cabanels, og það þykir mér mjög