Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 46

238
UTAN ÚR HEIMI
[EIMREIÐIÍf
sundur og dragist saman í stærri sjálfstæð tungl. Væri
fróðlegt að horfa á þessa sögu gerast, en til þess mundi
þurfa margar kynslóðir.
Heimur Satúrnusar hlýlur að vera allglæsilegur, þar
sem þessi svipmikla pláneta geysist áfram með hringa
sína og 10 tungl að auki. Einkum hlyti að vera stórfeng-
leg sjón að sjá, af sjónarhól á Satúrnusi sjálfum, hring-
ana gnæfa við himin upp úr skýjahafinu, er jafnan lykur
um hnöttinn (sjá 4. mynd), og eins hlýtur það að vera
glæsileg sjón og mikilfengleg fyrir tunglbúana, ef einhverir
eru, að sjá gamla jöfur með megingjarðir gægjast upp-
fyrir sjóndeildarhringinn (sbr. 3. mynd). Á 1. mynd sést
skáhalt á hringana, en á 2. beint á rönd þeirra.
Töfratrú og galdraofsóknir.
Eftir Magnús Jónsson.
Galdraofsóknir og endalok þeirra.
þegar góðmenskan svo ekki gilti, þá byrjaði »stranga
yfirheyAlanw, pyndingarnar.
»Pinubekkurinn« er upprunninn í Austurlöndum. í Róma-
borg var hann notaður nokkuð við þræla, því talið var
að þeir gætu ekki sagt satt nema þeir væru kvaldir. En
verulega algengur verður hann fyrst á síðari hluta mið-
aldanna, þegar rannsóknardómstólarnir taka að starfar
einkum á Spáni. Pyndingar voru ekki neitt sérstakt fyrir
kirkjuna eða galdramálin. Þær voru liður í réttarfarinu
alment. En þó mun mega telja það víst, að þeim hafi
ekki verið beitt með slíkri heift gegn öðrum en galdra-
mönnum.
Upphafiega, meðan kirkjan hafði galdramálin með hönd-
um, var engin regla fyrir pyndingunum. Hver dómari fór
þá eftir eigin höfði, og voru aðferðirnar þá næsta mis-
jafnar. En þegar ríkið kom til skjalanna var meiri reglu