Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 62

354
FRESKÓ
[EIMHEIÐIN
hætt að hrúga á sig þessu mikla skrauti, sem hún gerði
áður, og er nu jafnan i skrautlausum kjólum, að eins
með gullsprota og kraga.
»F)etta á víst að vera eftir listarinnar reglum«, sagði eg
við Hermione, og Hermione leit á mig háðslega. »Heimski
maður«, sagði hún, »það er Renzó, sem þessu veldur.
Hvenær hugsaði hún um list hér áður? En auðvitað vill
hún gjarnan geðjast honum. Því ekki það?« Eg skildi
það og andvarpaði. Hann þyrfti að fara. En mér er ó-
mögulegt að hugsa mér þann möguleika, að hann færi að
hefjast handa, að eins okkar vegna; hann ætti að verða
fyrstur til þess að fleygja öllu þessu frá sér! Það er alveg
víst, að hann er engin launráð að brugga. Hann er víst
eini maðurinn hér, sem ekkert ilt grunar.
Hún sýnir honum allan hugsanlegan vott ástar sinnar
og eltir hann með öllum þeim greiða og allri umönnun
sem mögulegt er. Og svo ætti hann að vinda sér snúðugt
burt! Nei, vinur, þess er engin von«.
Hr. Hollys til Llandudno lávarðar:
wÞér vitið eins vel og, að menn sem eru göfugir, snúa
bakinu við öllu, þegar svo stendur á sem hér, og eg er
viss um að hann er göfuglyndur maður. En eg skal játa
að freistingin hlýtur að vera alveg greipileg fyrir hann, ef
hann sér að hún er á valdi hans.
Þetta er alt svo kynlegt í huga mér, að mér finst stund-
um að það hafi i rauninni skeð i einhverju æfintýri, sem
eg hefi lesið. Hvað ætlar hún að gera? Hún ætlar þó víst
ekki hreint og beint að fara að giítast honum! Hann á
ekki einn grænan túskilding og ekki einusinni nafn!
Llandudno lávarður til hr. Hollys:
»Eg þori ekki að hugsa þá hugsun á enda, hvað hún
ætli að gera. En skrattinn má ætla á hana. Og best gæti
eg trúað því að hún fyndi upp á því, aðeins til þess að
ganga fram af frú Cairnwrath og okkur öllum. Hún ræð-
ur sér sjálf, eins og þér vitið. Sannast að segja, þá vil
eg helst komast burtu frá þessu öllu, svo að eg ætla að
fara með Hobenlohe til Steiermark á bjarndýra og stein-