Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 36

228
KRÍLOF
[EIMREIÐIN
ljónið sér mjög ant um uppeldi ríkiserfingjans, og var
oft og löngum að brjóta heilann um það, hvern það
skyldi fá, er hæfur væri og fær um að takast kenslu hans
á hendur. Um eitt skeið var það að hugsa um refinn, er
frægur var fyrir skarpskygni sína, en hvarf þó fljótt frá
því aftur. »Ekkert vit í því að fara að taka refinn; hann
er ailra dýra lygnastur, og lygarinn kemur öllum, sem
við hann skifta, í einhvern bobba. Það er ekki samboðið
ríkiserfingja að iæra lygi«.
Svo fór það að hugsa um moldvörpuna; hún hefir á
sér besta orð fyrir röð og reglu og stjórnsemi í sínum
verkahring; en því miður er hún afskaplega nærsýn, og
má rétt teljast sjónlaus. »Eflaust kann moldvarpan margt,
sem kemur að bestu notum 1 hennar eigin holu«, hugs-
aði ljónið, en þar með er ekki sagt, að sú kunnátta eigi
við eða sé fullnægjandi í víðlendu ríki.
Þá datt ljóninu tígrisdýrið í hug; þar vantaði ekki
styrkleikann, hreystina og herkænskuna; en aftur var hjá
því enginn snefill af stjórnmálaþekkingu eða vit á löggjöf
og borgaralegum málum. Það gat því ekki komið til mála
að trúa því fyrir kenslu og uppeldi á þjóðhöfðingja. Kon-
ungur þarf að vera þrent í einu: dómari, ráðgjafi og hers-
höfðingi. Sjálfsagt er tígrisdýrinu sýnna um það en flest-
um öðrum að leggja óvini sína að velli, merja þá og
mylja sundur, en þá eru líka upp taldir kostir þess sem
fræðara; það var því ekki viðlit að hugsa um það sem
kennara. Og svo fór og um hin önnur dýr; ekkert þeirra
gat Ijónið notað til kenslunnar, ekki einu sinni fílinn,
sem þó er talinn einn aðalspekingur skógarins.
Loksins bauðst örninn til að takast hið vandamikla
embætti á hendur. Þáði konungur dýranna þetta fegin-
samlega, og fékk nú erninum son sinn til fósturs og
fræðslu. Liðu svo nokkur ár. Við og við var ljónið að
grenslast eftir hvernig námið gengi, og luku allir upp
einum munni, að framfarirnar væru með afbrigðum. Sér-
staklega varð fuglunum skrafdrjúgt um gáfur og lærdóm
nemandans.
Loks var ríkiserfinginn sóttur í verið og fluttur heim