Eimreiðin - 01.07.1920, Blaðsíða 11

EIMREIÐIN]
UM ÍSLENSKT VEÐRÁTTUFAR
203
hugarfar vort og háttalag, og þess fremur, sem staða vor
er meira við það riðin. Einvera og einangrun, t. d. smal-
anna, sem eru úti öllum dögum og stundum næturnar
með, í hverju sem á gengur, fjarri mannabygðum, verða
algerlega veðráttunnar börn. Líðan þeirra fer mestmegnis
eftir henni; þeir finna einhvern veginn á sér veðrabrigðin;
geta stundum markað þau á ýmsu, sem aðrir gefa ekki
gaum eða hafa ekki skilning á. — Margbreytni veðrátt-
unnar, frá skuggalegustu fárviðrum og vetrarhriðum á sjó
og landi að blíðasta sumarmorgni, hefir orðið mörgum
okkar mætuslu manna sá skóli, sem þeir nauðugir, vilj-
ugir hafa lært þær setningar á, sem þeir aldrei síðar hafa
gleymt og ætíð hafa orðið þeim ómetanleg grundvallar-
atriði undir margvísleg æfistörf.
Minnið er En þrátt fyrir það, að einstaklingurinn lærir
ekki einhlítt. mjkig af reynslu sinni, og honum geti orðið
það drjúgur þekkingarforði á fullorðinsárunum, þá verður
það öðrum að litlu eða engu liði, nema það sé birt og
gert skiljanlegt. En til þess að slíkt sé framkvæmanlegt,
verður að hafa til þess einhverjar þær aðferðir og reglur,
sem öllum séu ljósar og hagnýtar. þekkingarforði ein-
staklingsins deyr út með honum, ef hann ekki kann eða
vill birta hann öðrum til fróðleiks. Flest tapast úr minn-
inu þegar frá líður; en ímyndunaraflinu er einlægt hætt
við að skapa í eyðurnar alveg óvart. Þetta hafa menn
fyrir löngu fundið, og reynt að ráða bót á, með því að
rita hjá sér veðráttuna jafnframt og tíminn líður og þannig
óafvitandi lagt undirstöðusteina til veðurfræðinnar. Allir
fræði- og vísindamenn eru fyrir löngu komnir á þessa
skoðun. Sú þekking, sem fá má af svona athugunum,
þegar þær eru með vísindasniði, er veðurfrœðin. Er hún
einskonar »lexikon« eða orðabók j’fir hið dularfulla og
margbreytta rósamál veðurlagsins undir hinum ólíkustu
kringumstæðum.