Aldamót - 01.01.1893, Side 21
21
gjörlega ósamboðin þeim guði, er þeir segja sje hinn
sanni guð, — þeim guði, er þeir þykjast hafa sjeð
og fundið.
Þeir ráðast einkum á gamla testamentið, en
bæta þó við um leið, að í rauninni sje nýja testa-
mentið ekkert betra, því þar komi fyrir kenningin um
eilífa glötun, og hún sje miklu ljótari en allt hið
ljótasta í gamla testamentinu. Tilgangur þeirra er
sá, að fá oss til að hætta að trúa því, að heilagur
andi hafi verið í verki með höfundum biblíunnar,
þegar hún var færð í letur.
Vjer segjum, að biblían sje innblásin af guði,
og meinum með því, að drottinn hafi opinberað hin-
um helgu höfundum ráð sitt mönnunum til sáluhjálp-
ar, — að það, sem oss er nauðsynlegt að vita oss til
sáluhjálpar, sje þar framsett eptir sjerlegri tilhlutun
drottins og með aðstoð hans anda, án þess mannleg-
ur skilningsskortur eða ófullkomleiki hafi komizt þar
að til að rýra sannleiksgildi þess.
Vjer staðhæfum ekki, að biblían sje guðdómlega
fullkomin bók og að ekki sje unnt að benda á neitt,
er sýni, að mennirnir, er hafa fært hana í letur sem
verkfæri í drottins hendi, hafi verið ófullkomnir eins
og aðrir menn.
Vjer játum þvert á rnóti, að eins og líkami
frelsara vors Jesú Krists var jarðneskur og unr leið
ófullkominn, eins er hinn ytri búningur guðlegrar
opinberunar í biblíunni jarðneskur og ófullkominn.
En eins og hið andlega eðli frelsarans var full-
konrið og að öllu leyti óháð syndarinnar lögnráli,
eins er sú opinberun, sem drottinn hefur gefið mönn-
unum geguurn erindsreka sína, öldungis fullkomin
og fullnægjandi fyrir manninn í sáluhjálparefnum