Aldamót - 01.01.1893, Page 159
159
nokkurn koraa upp úr jörðinni«, segir konan.
»Hvernig er hann útlits?« spvr Sál. Konan svarar:
»Gamall maðr stígr upp, og er íklæddr skykkju«.
— Það þarf ekki að spyrja mennina, sem eg var
að tala um nú næst á undan, hvað þeir sjái, að því>
er suertir guð og kærleik hans. Þeir sjá guðsmynd,
sem upp stigin er frá jörðinni, nákvæmlega eins
langt að neðan eins og þeir sjálfir standa neðarlega.
Og hvernig lítr sá guð út? Eins og gamall maðr,
íklæddr skykkju. Skykkjan er hysmið af guðstrú
kristindóinsins. — Þoka skynsemistrúarinnar lyftir
sér frá jörðu og verðr ský.--------
Eg trúi á kærleikann, þótt það sé í undr miklum
veikleika, — ekki á kærleikann eins og skynsemis-
trúin hefir dregið hann upp, þó að sú mynd, með
öllum hörðu og alvarlegu dráttunum útþurkuðum,
hafi óneitanlega eitthvað þægilegt og töfrandi við
sig, því að sú mynd hefir engan virkilegleik á bak
við sig. En eg trúi á kærleikann eins og kristin-
dómsopinberanin sýnir hann, og eins og hann birtist
daglega hér í jarðlífstilverunni, og eins og eg hefi
reynt hann sjálfr í minni eigin æfisögu, — trúi á
hann, þó að eg vel viti og sjái, hve þungt hann
einatt leggst yfir vesalings skepnurnar, sem heima
eiga i jarðlífstilveru þessari. Eg trúi á hinn guð-
lega kærleika, einnig þá, þegar hann er hér hjá
oss í sínum dularbúningi. Því að eg veit, að ef eg
afneitaði þeim kærleik, þá hefði eg afneitað þeim
eina guðlega kærleik, sem er til. Eg trúi á tilveru
fjallsins einnig þá, þegar það er hulið af skýjum.
Nú skiljið þér, vona eg, betr en áðr, hvers
vegna eg hefi kosið mér annað eins fjall eins og
Öræfajökul til að vera fyrir mér ímynd kærleikans.
Eg hefi ekki í minni æfisögu haft þá reynslu af