Aldamót - 01.01.1893, Síða 58

58
og þykist hróðugur af henni. En um hana er hið
sama að segja og áður er tekið fram. Slíkt er ein-
ungis ljótur munnsöfnuður.
Þegar Samúel sagði þetta um Davíð, meinti
hann, að drottinn hefði fundið mann til að vera
konungur í Israel, sem verða mundi góður konung-
ur. Konungsstjórn Sáls hafði mistekizt; allt lif þess
manns hafði misheppnazt. Konungsstjórn Davíðs,
þrátt fyrir allt, sem að henni var, heppnaðist í
rauninni eins vel og bezt mátti verða. Ovinir rík-
isins eru að velli lagðir, þegar hann skilur við, og
hið andlega líf í landinu er í mesta blóma.
Enginn maður, er nokkur skilyrði hefur til að
skilja það, sem hann les, getur látið sjer til hugar
koma, að með þessu orðatiltæki hafi verið átt við
Davíðs synd. Það er næsta ólíkt anda gamla testa-
mentisins. Það er víst ekki auðvelt, að fella öllu
harðari dóm yfir nokkurn glæp, en þann, sem það
fellir yfir misgjörð Davíðs.
Hún var inikil, og þó verður Davíð að mörgu
leyti fyrirmynd allra góðra og göfugra sálna meðan
heimurinn stendur. Það er engan veginn leitazt við
að draga úr synd hans af þeim, sem skráð hefur
sögu hans. Hún er gjörð eins voðaleg og unnt er
og henni er lýst í allri sinni hræðilegu nekt. Það
er iangt frá höfundum gamla testamentisins að gylla
synd og svívirðing, eins og vantrúaðir skáldsagna-
höfundar leyfa sjer nú á dögum.
Ógurlega verður Davíð að líða fvrir glæp sinn
og aldrei hefur nokkur maður meira tekið út á sálu
sinni vegna afbrota sinna en hann! Enginn dæmdi
syndina, er hann hafði gjört sig sekan í, harðara
en sjálfur hann. Á mannlegu tungumáli hefur iðrun