Aldamót - 01.01.1893, Síða 120
120
inn vitnar um gamla test., miklu skýrara en mér
upphaflega hafði komið til hugar að hann gerði,
þegar eg fyrst fór að tína staðina saman. Það hefr
þess vegna orðið mér til mikillar trúarstyrkingar
að virða fyrir mér á einum stað alla þessa staði,
enda er sannfœring mín nú miklu styrkari en áðr
um það, að vantrúarmönnunum hjá oss, sem annað-
hvort setja gamla test. á bekk með öðrum trúfrœð-
islegum ritsöfnum frá íornöldinni eða vegna van-
trúarofstækis síns mörgum skörum neðar, verðr þó
ekki með neinum útúrsnúningum eða flœkjum unnt,
ef þeir á annað borð taka vitnisburð guðspjallanna
að nokkuru leyti gildan, að vjefengja það, að i aug-
um Frelsarans hafi þó gamla test. verið »heilög ritn-
ing« og orð frá Guði til vor mannanna. Og hver
ætli þá sje betr fœr um en hann, Frelsarinn, að
dœma um, hvað gamla test. sé, hvort það1 sé guðs
orð eða manna orð'? Ætli nokkur guðfrœðingr eða
vísindamaðr hafi eða muni nokkurn tima hafa meiri
þekkingu til brunns að bera í þeim efnum en hann,
sem talaði guðs orð? En gerum, að gamla test. sé
nú að eins manna orð, sé ekkert annað en forn-
bókmenntir Gyðinga, þótt Gyðingar, eins og allir
vita, liti eigi svo á það. Þeir gerðu vitanlega grein-
armun á ritum, innblásnum af guði, á kanóniskum
ritum, og eWh'kanóniskum ritum. Vér vitum, að
gamla test. var í augum þeirra orð, innblásið af
guði, kanóniskt orð, guðs orð. Það hefði þá hlotið
að vera Frelsaranum, kennara sannleikans, mjög
skylt, að gera þjóð sinni það kunnugt, að hún fœri
ákaflega villt í þessu og drýgði hjáguðadýrkun með
því að sýna gamla test. svona mikla virðingu, ef
það hefði verðið rangt af þjóðinni að gera það.