Aldamót - 01.01.1893, Side 39

39
(rlæpiruir voru orðnir einn hiuti hinnar svo-nefndu
guðsþjónustu. Hinum frumgetnu sonum sínum vörp-
uðu foreldrarnir í eldfaðm guðanna (Mólok, Kemos)
og á meðan voru bumburnar barðar af aleíli, svo
hjarta foreldranna skyldi ekki komast við af dauða-
kvöl barnanna. Hin viðbjóðslegasta lausung var
orðin helzta atriðið við hinar opinberu samkomur
þessara þjóðflokka í musterum þeirra goðanna, er
mest voru dýrkuð (Baal, Astarte). Um þetta athæfi
talar gamla testamentið á mörgum stöðum sem hin
voðalegustu dæmi heiðinglegrar villu. Hvað eptir
annað eru ísraelsmenn stranglega varaðir við að
gjöra sig seka í glæpum heiðingjanna.
»Saurgið yður ekki með nokkru þvílíku, því
með þess háttar hafa saurgað sig heiðnar þjóðir,
sem jeg vil reka burt frá yður. Landið er saurgað;
jeg vil vitja þess misgjörða; og það hefur þegar út
skirpt innbyggjurum sínum frá sjer. En þjer skul-
uð varðveita mína setninga og boðorð, svo að hvorki
sá innlendi nje útlendi, sem býr á meðal yðar, drýgi
nokkra þvílíka viðurstyggð. Því allar þessar svf-
virðingar hafa þeir, sem byggðu landið á undan yð-
ur, drýgt, og saurgað með því landið, svo landið
ekki skirpi yöur frá sjer, vegna þess að þjer saurg-
ið það, eins og það skirpti frá sjer þeim þjóðum,
sem á undan yður voiku1.
A öðrum stað eru Israelsmenn aptur varaðir við
fráhvarfinu frá drottni raeð þessum orðum: »En ef
þú gleymir drottni, þínum guði, og gefur þig við
annarlegum guðum, dýrkar þá og tilbiður, þá segi
jeg þjer nú þegar sannlega, að þjer munuð gjör-
samlega fyrir farast; eins og þær þjóðir, sem drott-
1) 3. Mós. 18, 24—28.