Aldamót - 01.01.1893, Qupperneq 96

96
'hjóli hennar er burtu kippt, þá hættir öll vjelin að
ganga. Friðþægingarlærdómurinn er sól trúarlær-
dóraanna, en öll hin trúaratriðin eru geislar hennar.
Yjer getum eigi byrgt fyrir geislana, einstök trúar-
atriði, án þess að byrgja fyrír sólina sjálfa. Frið-
jþægingarlærdómurinn er hjarta trúarlærdómanna.
Út frá þessu hjarta ganga lífæðar, sameiginlegar
fyrir líkama allrar kristninnar. Og þessar lífæðar
eru hin einstöku trúaratriði. Ef einhver þessi líf-
. æð er skorin í sundur, þá hlýtur líkamanum
að blæða út. Kenningin um eilífa vansælu er eitt
. aðalatriði kristinnar trúar. Hún er hringur í keðj-
unni, hjól í vjelinni, geisli frá sólinni, lífæð frá
hjartanu. Ef henni er neitað, þá fellur friðþæg-
ingarlærdóraurinn um koll. Því ef allir menn að
síðustu frelsast, hvort sem þeir trúa á Krist eða
ekki, þá var koma Krists þýðingarlaus. Guð þurfti
sannarlega ekki að verða maður og frelsa mann-
kynið, ef engin eiiíf vansæla vofir yfir því. Neitun
eilífrar vansælu hlýtur að neita friðþæging Jesú
Krists. Þannig sjáum vjer, að þegar ein lífæðin er
skorin í sundur, þá blæðir hjartanu út.
Sama kemur fram, þegar vjer skoðum kenn-
inguna um eilífa vansælu í sambandi við nátengd-
ustu trúarlærdóma. Þeir sem algjörlega neita ei-
lífri vansælu, neitaog tilveru djöfulsins. — Það gjöra
andmælendur mínir. — En ef kenningin um djöfulinn
er burtu tekin, þá er maðurinn sjálfur gjörður að
djöfli, því þá drýgir hann syndina, eigi tældur og
lokkaður af ytra valdi, heldur af fúsum vilja, löng-
un til hins illa. En slík synd, djöfulleg synd, verð-
ur samkvæmt eðli sínu eigi fyrirgefin. Eða þá hitt:
þeir, sem neita tilveru djöfulsins, neita syndinni,