Aldamót - 01.01.1893, Side 92
92
milli sælustaðarins og yansælustaðarins í öðru lífi.
Frelsarinn lætur Abraham segja við rika manninn :
»yf meðal vor og yðar er mikið djúp staðfest, svo
hvorki þeir, sem vilja hjeðan til yðar, eða frá yður
til vor, geta komizt yfr«. Lúk. 16, 26. Það mætti
færa fram fjölmarga aðra staði í nýja testamentinu,
þar sem frelsarinn beinlínis eða óbeinlínis talar um
eilífa vansælu. En jeg læt hjer staðar numið að
sinni. Jeg fæ ef til vill tækifæri að minnast á fleiri
slíka ritningarstaði við umræðurnar í dag.
Jóhannes guðspjallamaður talar í opinberunar-
bók sinni víða um hegninguna, vansæluna í öðru
lífi. Hann lýsir vansælu fyrirdæmdra og segir, að
»kvalareykur« þeirra muni »upp stíga eilíflega«.
Opinb. 14, 11 og 19, 3. I opinberunarbókinni er
og talað um afdrif óvinarins með þessum orðum:
»En djöflinum, sem afvega leiddi þá, var kastað í
það logandi brennisteinsdíki, þar sem dýrið var og
falsspámaðurinn; þar munu þau kveljast dag og nótt
um allar aldir«. Opinb. 20, 10. Og dómnum lýsir
hann í sama kapítula á þennan hátt: »Þá sá jeg
mikið hásæti hvítt og þann, sem á því sat; en fyrir
sjón hans hvarf himinn og jörð, svo engar eptir-
stöðvar voru. Jeg sá þá dauðu, smáa og stóra,
standa frammi íyrir hásætinu, og bókunum var
lokið upp. Þá var annarri bók lokið upp, það var
lifsins bók; og voru þeir dauða dæmdir eptir þeirra
verkum, sem skrifuð voru í bókunum. Sjórinn skil-
aði aptur þeim dauðu, sem i honum voru, og dauð-
inn og helja skiluðu aptur þeim dáuðu, sem í þeim
voru, og hver þeirra var dæmdur eptir sínum verk-
um. Dauðanum og helju var kastað í elddíkið; þetta
er hinn annar dauði, elddíkið. (Þetta elddíki er sá