Aldamót - 01.01.1893, Síða 109
109
skilja nema fyrir hórdóms sök. Hann svarar:
»Móses leyfði hjónaskilnað sökum harðúðar hjartna
yðvarra. Móses er ekki á móti mér, heldr er það
misskilningr og rangfœrsla yðar og yðar þverbrotna
hjarta«.
Alla þessa staði tilfœrir hann án þess, að hann
tilgreini höfundana að þeim. Hann segir að eins:
»þér liafið heyrt, að hannað er& eða »að hoðið er«.
Það er eins og ekki þurfi að taka það neitt greini-
legar fram. 0g þegar vér skoðum alla þessa til-
vitnun hans, þá verðum vér hvergi varir við neitt
annað en að bókin, sem hann vitnar í, sé í augum
hans helg hök.
Hjá Matt. 21, 16. bendir hann á grein, sem
hann tekr úr 8. Davíðs sálmi (v. 3.), og í 42. vers-
inu á aðra grein úr sálminum 118. (v. 22. 23.) og
segir: »hafið þér eliki lesið« eða »hafið þér ekki lesið
i ritningunni?« Það er í augum hans ekki neitt
höfuð-atriði, að greinarnar standa í sálmum Davíðs,
heldr að þær eru í ritningunni; því orð hennar er
guðlegt orð. Svo virðist hann líta á það.
Hjá Matt. 11, 10 talar Frelsarinn á þennan hátt
um Jóhannes skírara: — hann er sá, sem um er
ritað: sjá, eg sendi engil minn á undan þér o. s. frv.,
eins og segir hjá Malak. 3, 1. Og í 14. versinu
segir hann: »hann er sá Elías, er koma skal«, sem
spáð var um af Malakías (k. 4, 5.). Hann segir
ekki, að spámaðrinn Malakías, hinn síðasti spá-
mannanna, hafi spáð þessu. Það er ekki nauðsynlegt
að geta þess, heldr hins, að það sé ritað, það standi
i ritningunni. Þess vegna hlýtr það að rœtast. (Sjá:
»koma skal«). Bendir þetta nokkuð til þess, að