Aldamót - 01.01.1893, Side 70
70
vel, að Móses var gagnkunnugur konungshugmynd-
inni.
Þegar fólkið loksins heimtaði að fá konung yfir
sig1, mislíkaði drottni það, ekki vegna þess, að það
væri á móti vilja hans, að konungsstjórn kæmist á
í Israel, heldur vegna hins, að fólkið heimtaði kon-
ung með írekjufullri sjálfskyldu, án þess að bíða
þangað til drottni þóknaðist að uppfylla fyrirheit sín.
Það var óánægt með Samúel, sem þó var rjettlátur
maður og góður stjórnari, og það var óánægt með
drottin sjálfan. »Ekki hafa þeir útskúfað þjer, held-
ur hafa þeir útskúfað mjer, að jeg skuli ekki vera
konungur yfir þeim«, sagði drottinn við Samúel2.
Jeg hefi lengi átt i fórum mínum tvo bæklinga,
annan á ensku, hinn á norsku, er báðir nefnast »mót-
sagnir bíblíunnar*. Annar þeirra3 telur upp ekki
færri en 144 slíkar mótsagnir. En naumast heíi jeg
sjeð eins barnalega upptalning í nokkurri bók. »Dags-
brún« hefir lfka verið að burðast með einhvern mót-
sagna samsetning. Það er hægðar-leikur að gjöra
mótsagnir úr öllu, með því að slíta það sem sagt er
út úr því samhengi, er það stendur í. En slíkt gjöra
einungis fávisir menn.
í 2. Mósebók, 25. kap., stendur: »Þeir skulu
búa mjer til helgidóm, að jeg búi meðal þeirra4. Þú
1) 1. Sam. 8, 5.
2) 1. Sam. 8, 7.
3) Self-contradictions of the Bible. 144 Propositions
Theological, Moral, Historical, and Speculative; each proved
af'íirmatively and negatively by quotations from Scripture,
without Comment; Embodying the most palpable and stri-
king self-contradictions of the so-called inspired word of
God. Chicago.
4) 25, 8.