Aldamót - 01.01.1893, Page 84

84
alla, sera vilja frelsast. Vansælan er í fullu sam-
ræmi við kærleika guðs, því hann »vill að allir verði
hólpnir«. Og í sarabandi við eilífa vansælu keraur
kærleiki guðs fram á allra liæsta stigi. Hvernig
birtist kærleiki guðs í sinni guðdómlegustu dýrð?
Hann birtist í því, að »svo elskaði guð heiminn, að
hann gaf sinn eingetinn son, til þess að hver, sem
á hann trúir, ekki glatist, heldur hafi eilíft líf«. Jóh.
3, 16. Guð sendi son sinn til að frelsa frá eilífri
vansælu alla, sera iðrast synda sinna og trúa á Jes-
úra Krist.
Þannig sjáum vjer, að ástæðurnar fyrir skoðun
andmælenda minna eru einkis verðar. Og allar
þessar svonefndu ástæður eru »leiddar út af« eigin-
legleikum guðs, sem þeir stórkostlega misskilja. En
þeir reyna alls eigi að færa fram eina einustu á-
stæðu írá sjerstaklega kristilegu sjónariniði máli sínu
til sönnunar. Þetta er eðlilegt. Því allir slíkir
menn hnegjast að meira eða minna leyti að Unítara-
trú og fjarlægjast þannig smátt og smátt kristna trú.
Andmælendur mínir eru ávallt að stagast á því,
að kenning kristindómsins sje orðin gömul og úrelt.
En Unítaratrú þeirra sje ný og hafi framtíðina með
sjer. Kristindómurinn muni bráðum falla um koll.
Krossins merki muni eigi lengi blakta yfir mann-
heiminum. En merki Unítaranna verði bráðum
hafið upp á þann sjónarhól, að allir mannflokkar
geti undrandi á það starað. En sagan situr á dóm-
stóli sínum og hlær, hlær að vanþekking þeirra.
Kristindómurinn er yngstur allra trúarbragða. Öll
önnur trúarbrögð eru leifar frá heiðninni eða eingyð-
istrú fornaldarinnar. Sú trúarneitun, sem vakið hef-
ur sundrung i kirkjufjelagi voru, er einnig gömul