Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Qupperneq 15

15
plast er orðið tiltölulega ódýrt. Ferging með sandi, grjóti,
steyptum stykkjum eða arfa, sem síðar er fleygt, er alltaf
æskileg, en þó einkum þegar um grófan gróður er að ræða
og í grunnum geymslum. F.ins ef gróðnrinn er tiltöhdega
þurrefnisríkur og á að geymast lengi, en sé fljótt byrjað að
gefa votheyið, þá virðist þétt plast, yfir vel troðið og vel
hvelft yfirborð, koma að mjög góðum notum, sé þess gætt að
þétta vel meðfram veggjunum með þunnu lagi af torfi eða
úrgangsgróðri.
Á íslandi hafa verið byggðir rnargir votheysturnar, og
margir telja að það sé bezta lausnin á votheysgerðinni, hvað
góða verkun áhrærir, en háir turnar eru dýrir. Hvort unnt
er að draga úr þeinr kostnaði og þó ná sæmilegum árangri,
t. d. með notkun skurðgryfja, verður aðeins skorið rir með
hagfræðilegum og tæknilegum rannsóknum í samráði við
CT O O CT
bændurna sjálfa.
Vinnuaðstaðan á sláttuvellinum er mjög breytileg frá einu
landi til annars. í Danmörku vinnur höggsláttuvélin ört á
og hefur orkað meiru en nokkuð anuað í þá átt að bæta vot-
Iieysgerð úr grasi. Á íslandi þekkist einnig þessi vinnuspara
vél, sem mer grasið um leið og hún slær og skilar því beint
á vagninn, en ójöfnur í grasvöllunum og hið stutta, fíngerða
gras túnanna, veldur ef til vill erfiðleikum við notkun högg-
sláttuvéla. Danskar tilraunir liafa þó sýnt, að sláttur með
þessum tækjum er mjög hagkvæmur í sambandi við vot-
heysgerð.
Á íslandi notast aðallega saxblásarar af amerískri gerð við
að saxa og blása grasinu í háa turna. Þeir mega teljast góðir
en eru nokkuð dýrir. Að sjálfsögðu þekkjast þar einnig ein-
faldari blásarar með kasthjóli, sem nota má við að fylla í
turnana. Þeir saxa grasið lítið, jfnvel þótt sumir þeirra séu
með hnífum. Þessir blásarar eru tiltölulega ódýrir, ending-
argóðir og öruggir í rekstri, og þótt þeir saxi grasið lítið, þá
merja sumir þeirra það dálítið, sem virðist hafa nokkur
áhrif, svo sem sjá má af eftirfarandi tilraunaniðurstöðum.