Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1969, Qupperneq 48

til að veita um hann lofti, vatni og næringu. Ræktun án
jarðvegslífs virðist því óhugsandi eins og stendur.
MISTÖKIN í RÆKTUNINNI
Af því sem hér hefur verið rakið má vera ljóst, að jarðvegur-
inn er engan veginn eins „dauður“ eins og margir halda í fá-
vizku sinni, heldur er hann morandi af lífverum, sem í flest-
um tilfellum eru óaðskiljanlegur hluti hans, rétt eins og
vatnið eða loftið.
Það lætur því að líkum, að jarðvegurinn er viðkvæmur
fyrir hvers kyns breytingum og hnjaski, og það getur engan
veginn verið sama, hvernig með hann er farið.
Afleiðingar kunnáttulausrar og illrar meðferðar, hafa
hvarvetna sagt til sín, ekki sízt hér á landi. Það er kunnara
en frá þurfi að segja, að á undanförnum árum hafa komið
fram mikil mistök í ræktunarmálum okkar. Þar sem óvenju-
legt tíðarfar hefur í flestum tilfellum rekið smiðshöggið á
verkið, ganga þessi mistök undir almenna heitinu kal. Flest-
ir, sem til þekkja, munu þó á einu máli um það, að rangar
eða óhentugar ræktunaraðferðir muni eiga hér mestan hlut
að máli, m. ö. o. röng meðferð á jarðveginum, sem aftur
hlýtur að stafa af vanþekkingu á honum og lögmálum hans.
Eðlilegasta svarið við þessari niðurstöðu, væri auðvitað
að setja á fót margþættar rannsóknir á íslenzkum jarðvegi,
og þáttum þeim er á hann verka. Þær rannsóknir verða ekki
hafðar í hjáverkum með öðrum landbimaðarrannsóknum,
heldur þarf heila stofnun til að framkvæma þær, eða a. m. k.
deild innan þeirra rannsóknarstofnana, sem fyrir eru.
Slík stofnun er að sjálfsögðu ekkert álitamál, þar sem
undirstöðuverðmæti eru í húfi, sem heyfengur landsmanna.
Gegnir því furðu að hún skuli ekki þegar vera komin á fót.
Lífið í moldinni er eitt þeirra atriða, sem lítið er vitað um
hér á landi, enda hefur ekki tíðkazt að taka neitt tillit til
þess. Sá möguleiki er því greinilega fyrir hendi, að ójafn-
vægi þess eða vöntun vissra flokka í nýræktartúnum, geti
50