Frjáls verslun - 01.04.1996, Blaðsíða 38

er Amardalsætt. Önnur
grein ættar Gunnars liggur
frá Sveini Níelssyni frá
Staðastað sem var afi Har-
aldar Níelssonar. Gunnar á
eina systur sem heitir Sig-
rún Dungal og starfar í
Pennanum. Páll Halldór
Dungal, yngri bróðir Gunn-
ars, er framkvæmdastjóri
fyrir Pennann í Kringlunni
og er giftur Elínu Kjartans-
dóttur arkitekt. Gunnar er
nafntogaður hestamaður og
hefur rækt það áhugamál
sitt af svo mikilli ástríðu að
hann getur ekki búið í þétt-
býlinu heldur situr búgarð
sinn sem heitir Dalland og
er uppi í Mosfellsheiði rétt
ofan við Reykjavík. Þar býr
hann ásamt eiginkonu sinni,
Þórdísi Öldu Sigurðardóttur
myndlistarkonu, f.
25.02.1950, og ótöldum hrossum,
þrem hundum, tveim köttum, gæsum
og hænsnum. Þau eru bamlaus.
Á MÖRKUM SVEITAR 0G BORGAR
Gunnar og systkini hans ólust upp
og áttu alla tíð heima á Miklubraut 20.
Þá var hverfið strjálbýlla en það er nú.
Á árunum upp úr 1950, þegar Gunnar
var að slíta bamsskónum á þessum
slóðum, vom svín og hestar í kofum á
Klambratúninu, Geir, sem síðar bjó í
Lundi, var með kýr í fjósi við Eskihlíð-
ina og Bótólfur Sveinsson, bóndi í
Breiðholti, rétt við Valsheimilið, var
með kindur og hænsni og slíkan bú-
pening. Það var því ekki að undra að
Gunnar fengi snemma áhuga á bú-
skap. Hann var aukinheldur mörg
sumur í sveit í Haukatungu í Kol-
beinsstaðahreppi hjá Páli Sigurbergs-
syni bónda og Jóhönnu, systur hans.
Á þessum árum tíðkaðist það með-
al húsmæðra í Reykjavík, sem áttu
sumarbústað, að flytja þangað um
tíma yfir sumarið. Það gerði Margrét,
móðir Gunnars, sem fór með þau
systkinin í sumarhús fjölskyldunnar
sem stóð og stendur enn undir Svína-
hh'ð í landi Heiðarbæjar við Þingvalla-
vatn. Þama var óspillt náttúra og ang-
andi lífríki og krakkastóðið í sumar-
bústöðunum sullaði í vatninu og gekk
sjálfala um nágrennið. Stutt var heim

Gunnar er sagður einbeittur stjómandi.
að Heiðarbæ og þar kynntist Gunnar
jafnaldra sínum, Sveinbimi Einars-
syni, sem nú er bóndi á Heiðarbæ og
góður kunningi hans enn. Sumarhúsið
undir Svínahlíðinni keypti Páll Hall-
dórsson afi Gunnars, þar sem það
stóð í Mjóanesi handan vatnsins og lét
draga það yfir vatnið á ís um hávetur
1936 og setja á núverandi stað.
Þessi nánu kynni af sveitinni
kveiktu með pilti áhuga á búskap og
hestamennsku en hann eignaðist
fyrsta hestinn þegar hann var 16 ára.
Sá hét Léttir og Gunnar fékk að hafa
hann hjá Bótólfi, bónda í Breiðholti,
og þangað var stutt að fara eftir skóla.
TÓK UNGUR VIÐ STJÓRNINNI
Gunnar hefur setið við stjómvölinn
í Pennanum síðan hann var tvítugur
og mun það hafa verið heldur fyrr en
ætlað var. Þannig er mál með vexti að
Baldvin Dungal stofnaði Pennann árið
1932 og lífsstarf hans var rekstur og
uppbygging verslunarinnar. Gunnar
vann á sumrum í búðinni og þegar
hann hafði aldur til settist hann á
skólabekk í Verslunarskólanum og
lauk þaðan verslunarprófi vorið 1967.
Um haustið ætlaði Gunnar að halda
áfram námi í Verslunarskólanum í
framhaldsdeild en faðir hans vildi að
hann færi utan og kynnti sér rekstur
og uppbyggingu ritfangaverslana.
Það var úr og næsta árið
dvaldi Gunnar í Hannover,
Berlín og Hamborg í Þýska-
landi og lærði þýsku og
kynnti sér rekstur slíkra
verslana. Dvölin varð einnig
lærdómsrík vegna þess að
um þessar mundir mnnu
harðir straumar óróleika og
uppreisnar æskufólks um
Evrópu og það var barist á
götunum. Hárið varð síðara
og blóðið heitara og virðing-
in fyrir yfirvaldinu engin.
Götuvígi voru reist og barist
af meiri hörku en íslenskt
borgarbam átti að venjast.
Gunnar kom heim árið
1968 og tók árið eftir við
rekstri Pennans þegar faðir
hans lést fyrir aldur fram, á
66. aldursári. Sú menntun,
sem Gunnar hafði þá aflað
sér virðist hafa dugað hon-
um skikkanlega til þessa.
TEBOLLAR í TURNINUM
Gunnar og Þórdís keyptu Dalland
árið 1974 til þess að eignast stað til
þess að rækta áhugamál sín í návígi
við náttúmna og landið. Þótt margir
af hippakynslóðinni hafi leitað á vit
móður jarðar hefur ekki öllum búnast
eins vel og Gunnari. Staðurinn er vel
setinn og þótt stundum verði færðin
þung hafa þau búið þama nú í alls 22
ár.
Reyndar má koma fram að Gunnar
tilheyrði aldrei hópi hinna mussu-
klæddu, hassreykjandi hippa. Hann
lét hárið vaxa en fór aldrei úr jakkaföt-
unum og má segja að hann hafi verið
nokkurs konar íhaldshippi.
Gamlir Reykvíkingar þekkja foman
kunningja í túnfætinum í Dallandi en
þar hafa ábúendur sett upp gamla Völ-
undartuminn sem svo er nefndur.
Sagt er að þar megi sitja og súpa te
þegar sólin skín eða frostið bítur og
virða fyrir sér tindilfætta fáka sem
eru stundum teknir til kostanna þar á
grundunum. Þannig sameinast borgin
og sveitin í þessum gamla tumi.
Turninn góði er sagður ágætt
dæmi um framkvæmdasemi Gunnars
og hvemig hann fær hugmyndir sem
hann nær oft að fylgja eftir út í æsar.
Sagt er að þegar verið var að rífa
38