Frjáls verslun - 01.01.1998, Side 73

nefndir tíl „merkisstaða” eða „at-
hyglisverðra útsýnisstaða”. Til er al-
þjóðlegt merki sem sett er upp á
slíkum stöðum og minnir á órofa
bandspotta með fjórum lykkjum.
Einar Garibaldi hefur dregið saman
eða „brottnumið” níu slík merki,
hengt þau upp á vegg og gefið þeim
nöfn: Eyjaljallajökull, Snæfellsjökull
og svo framvegis. Nema hvað merk-
in eru einnig tíleinkuð ákveðnum
listmálurum, og þá rennur upp fyrir
áhorfanda að „merkisstaðirnir”,
sem þarna er vísað tíl, eru í raun
hvergi tíl nema í frægum málverk-
um. Eitt skiltíð vísar tíl dæmis á
Gullfjöll Svavars Guðnasonar og
annað heitir Án títíls og er tíleinkað
Þórarni B. Þorlákssyni. Einari Gari-
balda er væntanlega spurn: Hvernig
breytíst staður í „athyglisverðan út-
sýnisstað”, má líta á „stað”, eins og
hann birtist í málverki, sem hluta af
landafræðinni eins og íýrirmyndina,
og er hægt að kalla upp ímynd tíltek-
ins „staðar” með stöðluðu tákni?
Sjálfsagt hangir eitthvað fleira á
spýtu (eða skiltí) listamannsins, ef
ég þekki hann rétt.
I Gerðarsafni var loks sýning
sem einnig vaktí upp ótal spurning-
ar, ekki síst um fyrirbærið „menn-
ingarlandslag”. Þar var á ferðinni
Kjartan Olason, stórtækur lista-
maður og djúpt hugsandi með
„sneiðar úr minni þjóðarinnar”, svo
vitnað sé í sýningarskrá. Þar stað-
næmdist ég við feiknstóra mynd-
tvennu sem ber heitíð Saga, þar sem
skeytt er saman málaðri mynd af
Snorralaug í Reykholti og mynd af
Hótel Sögu, fortíð og nútíð, sem
renna saman í ískyggilegt tímaleysi
fýrir sjónum okkar. Sagan eins og
hún birtíst í lauginni kallar á söguna
eins og hún er virkjuð í þágu ferða-
mennsku og nútímabílífis. í lauginni
sátu forfeður vorir og létu þreytuna
líða úr þreyttum limum, voru kanns-
ki með mjaðarkönnu á laugarbarm-
inum, í hótelinu baða sig stressaðir
nútímamenn og hafa viskíglösin við
hendina. A báðum þessum „griða-
stöðum” liggja menn jafn vel við
höggi. Viðhorf Kjartans til sögunnar
einkennist af eins konar glaðhlakka-
legri svartsýni. SS
Stjörnu^jöf Jóns Viðars
Þjóðleikhús
Fiðlarinn á þakinu. * * • Þó að aðalleikararnir séu fullungir og tónlistarflutningur
minni í sniðum en á fyrri sýningu verksins, njóta sagan og söngvarnir sín þó svo vel, að áhorf-
endur hafa streymt í leikhúsið frá því í vor.
Grandavegur 7. ** Snotur umgerð og tónlist, sem er á köflum áhrifasterk, breyta ekki
því, að það er einhver holur tónn í öllu saman og hringlið á milli lífs og dauða orkar þreytandi
til lengdar. Ætli Kjartan Ragnarsson hafi nokkuð gert upp við sig, hvað hann vildi segja með
sýningunni?
Hamlet * Eina stjarnan fer tíl Hilmis Snæs, sem stendur sig vel, þó að Hamlet sjálfur
verði nánast aukapersóna í ruglingslegri sýningu, sem er ofhlaðin leikstjórnarhugdettum án
tengsla við verk Shakespeares. (Sjá dóm bls. 76).
Yndisfríð og ófreskjan. * * * Prýðilega unnin sýning sem óhætt er að mæla með, þó
að skrímslið veki fremur bros en ótta, a.m.k. hjá eldri börnum, og „Yndisfríð“ sýnist aldrei í
mikilli hættu. (Sjá dóm bls. 79).
Borgarleikhúsið
Feður og synir. * * • Þrátt fýrir nokkra galla athyglisverðasta sýning á íslensku leik-
sviði um þessar mundir og tímabært mótvægi við þær leikstjórnaruppákomur sem Þjóöleik-
húsið hefur helst státað af síðustu misseri. (Sjá dóm bls. 75).
Feitir menn í pilsum. * * Póstmódernísk mannakjötsveisla eftír nýjustu uppskrift frá
Bandaríkjunum. Leikur og leikstjórn með ágætum, fagmennskan er að sækja í sig veðrið í
Borgarleikhúsinu. (Sjá dóm bls. 74).
Galdrakarlinn í Oz. * * • Frábær dansaatriði Kenn Oldfields eru það besta í fremur
þyngslalegri sviðsetningu Borgarleikhússins á þessu klassíska barnaverki. (Sjá dóm bls. 78).
Loftkastalinn
Fjögur hjörtu. * * Sálfræðin ristír ekki djúpt í frumraun Ólafs Jóhanns Ólafssonar fýr-
ir leiksvið og stílblanda verksins á raunsæi og fantasíu nær ekki að verða trúverðug. En text-
inn er lipurlega saminn og leikararnir fjórir skila sínu nokkurn veginn eins vel og frekast er
kostur. Dágóð kvöldskemmtun. (Sjá dóm bls. 77).
Bugsy Malone. Við sleppum stjörnugjöf fyrir sýningu sem er borin uppi af börnum og
unglingum, en fagmannlega unnin að öðru leyti en því, að margir leikenda hefðu þurft að fá
tilsögn í framsögn og textameðferð. (Sjá dóm bls. 77).
Leikfélag Akureyrar
Á ferð með frú Daisy. * * • Hugljúf saga, sem á sér sammannlega skírskotun þrátt
fyrir djúpar rætur i bandarískum jarðvegi. Sigurveig Jónsdóttír hefúr sjaldan notíð sín betur
en sem frú Daisy. (Sjá dóm bls. 75).
Hermóður og Háðvör
Síðasti bærinn í dalnum. * * * Hinn kröftugi hafhfirski leikhópur rær á þjóðleg mið
í fyrstu barnasýningu sinni með ágætum árangri. Óskandi, að hann fái haldið starfi sínu
áfram enn um sinn. (Sjá dóm bls. 78).
Stjörnugjöf Jóns Viðars Jónssonar