Morgunblaðið - 06.10.2001, Side 46

MINNINGAR
46 LAUGARDAGUR 6. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ GunnþórunnGuðrún Þor-
steinsdóttir fæddist í
Móbergi á Húsavík 6.
maí 1927. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 30.
september síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Emilíu Sig-
urgeirsdóttur, f. 30.
janúar 1903 í
Uppibæ í Flatey, d.
15. desember 2000,
og Þorsteins Gunn-
arssonar, f. 3. nóv-
ember 1890 í Nausta-
vík, d. 15. júní 1961. Systir
Gunnþórunnar er María Halldóra
Þorsteinsdóttir, f. 7. desember
1930, maki Stefán Jakob Hjalta-
son, f. 21. maí 1928.
Gunnþórunn var gift Herði Agn-
arssyni, f. 12. júní 1920, d. 30. jan-
úar 1985. Börn þeirra A) Þorsteinn
Agnar Harðarson, f. 2. nóvember
1946, maki Elín Inga Ólafsdóttir, f.
1946. B) Halldóra María Harðar-
dóttir, f. 13. september 1949, maki
Silja Rún, f. 1989. E) Sigurgeir
Smári Harðarson, f. 10. júlí 1955,
maki Jóhanna Stefánsdóttir, f.
1957. Börn þeirra Stefán Helgi, f.
1976, Gunnþór, f. 1981, Hörður, f.
1982, Ásþór, f. 1986, Sigrún Lilja,
f. 1993. F) Hörður Axel Harðarson,
f. 24. október 1963, maki Krist-
björg Góa Sigurðardóttir, f. 1972,
sonur þeirra Ögri, f. 2000. Systir
Gunnþórunnar María og Stefán
eiginmaður hennar ættleiddu dótt-
ur Gunnþórunnar og Harðar G)
Hólmfríði Lindu Stefánsdóttur, f.
19.12. 1959, maki Árni Geir Þór-
marsson, f. 1955, börn þeirra
María Kristbjörg, f. 1985, og Þór-
mar, f. 1988.
Gunnþórunn ólst upp á Húsavík
og lauk þaðan barnaskólaprófi.
Stundaði síðan nám við Hús-
mæðraskólann á Laugum í Reykja-
dal einn vetur. Hún hóf búskap í
Reykjavík ásamt Herði eiginmanni
sínum en flutti 1956 til Húsavíkur
og bjó þar til dánardags.
Gunnþórunn Guðrún verður
jarðsungin frá Húsavíkurkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Jón Helgi Gestsson, f.
1943. Börn þeirra I)
Brynja, f. 1967, maki
Trausti Sverrisson, f.
1969, börn þeirra
Helga Jóna, f. 1987, og
Halldór Guðni, f. 1991;
II) Heiðrún, f. 1969,
sonur Jón Hallmar, f.
1998; III) Díana, f.
1974. C) Sigrún Krist-
ín Harðardóttir, f. 7.6.
1951, maki I. Eiríkur
Marteinsson, f. 1948,
börn þeirra I) Guðrún,
f. 1967, maki Jón Ólaf-
ur Sigfússon, f. 1964,
börn þeirra Eiríkur Fannar, f.
1987, og Þórunn Birna, f. 1995. II)
Hörður, f. 1970, maki Jóna Krist-
jánsdóttir, f. 1973, börn Guðrún
Lísa, f. 1989, Krista Eik, f. 2001.
III) Heimir, f. 1973, d. 1994. Maki
II. Ásmundur Halldórsson, f. 1948,
dóttir þeirra Ásrún, f. 1991, sonur
Ásmundar, Halldór, f. 1974, d.
1994. D) Emilía Guðrún, f. 8. febr-
úar 1953. Börn hennar og Reynis
Jónssonar, Patrik Thor, f. 1985, og
Nú þegar sumarið er um garð
gengið og haustið komið með allri
sinni fegurð kveðjum við þig, elsku
amma Gugga, hinni hinstu kveðju.
Þrátt fyrir veikindi undanfarnar vik-
ur og mánuði þá kom dauði þinn mér
á óvart, kannski vegna þess að ég
var ekki alveg tilbúin að sleppa af
þér takinu.
Hugurinn hvarflar til æskuáranna
þegar við krakkarnir vorum að
bralla heima hjá ykkur afa Hödda,
bralla úti í garði, í leikjum undir
stiganum á Laugarbrekkunni, spila
við ykkur, í berjamó eða garfa í
kartöflugarðinum með afa. Ferðirn-
ar út á flóa með afa, pabba og
Hödda, flóinn spegilsléttur á falleg-
um sumarkvöldum og afi að kenna
okkur krökkunum að veiða á sjós-
töng. Fyrstu skrefin mín út á vinnu-
markaðinn með afa, þegar ég vann
við skipaafgreiðslu með honum, þá á
fermingarárinu mínu, þau skref
hefði ég varla getað tekið með
traustari aðila. Ég rifja einnig upp
þau kvöld þegar við krakkarnir
fengum að gista á Laugarbrekkunni
og hversu tímafrekt var oft að ná
okkur niður eftir nammiát og kodda-
slag.
Síðari árin minnist ég heimsókn-
anna sem þó voru vegna fjarlægðar
of fáar. Ég var ekki komin inn í hús-
ið þegar þú varst farin að reyna að
troða öllu mögulegu og ómögulegu í
mig, spyrjandi frétta og segjandi
fréttir af öðrum fjölskyldumeðlim-
um. Þú fylgdist vel með hópnum þín-
um sem var orðinn ansi fjölmennur,
og þú varst stolt af honum öllum og
hafðir skilning á því að hver yrði að
fljúga eins og hann er fiðraður.
Aldrei man ég eftir því að þú hafir
reynt að marka okkar leiðir í lífinu,
þú hafðir þá trú á okkur að þú leyfð-
ir okkur án afskipta að móta okkar
eigin framtíð og fyrir það erum við
þér þakklát. Þú barst ekki þínar til-
finningar á torg og á erfiðum stund-
um barst þú harm þinn í hljóði. Það
átti við bæði þegar afi Höddi dó fyr-
ir rétt um 16 árum svo og þegar þú
misstir tvo dóttursyni þína, Heimi
og Halldór með aðeins fjögurra
mánaða millibili en þú kvaddir okk-
ur 30. september rétt eins og Hall-
dór gerði fyrir sjö árum.
Nú þegar þú hefur kvatt þá vant-
ar vissa kjölfestu. Það var eðlilegur
hluti af tilverunni að geta komið við
hjá þér ásamt Jóni Hallmari syni
mínum og spjalla um heima og
geima, fá fréttir og leyfa þér að
troða Jón út af sælgæti og „róa sjó-
inn á“. Síðast leit ég inn til þín þegar
ég var á Húsavík í júlí. Þrátt fyrir
erfið veikindi barstu þig vel og varst
hress að vanda, en veikindin höfðu
vissulega tekið sinn toll. Samt sem
áður hvarflaði ekki að mér að þetta
yrði okkar hinsta kveðja. Þegar ég
sagði Jóni Hallmari frá því að þú
værir komin til guðs og nú værir þú
ekki lengur veik – horfði hann
ákveðið á mig og sagði að fyrst þú
værir ekki lengur veik þá myndir þú
koma aftur heim. Trúlega margt til í
því, í það minnsta trúi ég því að þú
sért nú komin til þinna heimkynna,
hafir nú hitt þá sem þú hefur áður
misst og þú munir taka á móti okkur
hinum þegar við mætum á svæðið,
hress að vanda með valin orðatil-
tæki, troðir okkur út af góðgæti og
spyrjir frétta og segir fréttir af þín-
um hópi, rétt eins og áður.
Elsku amma, ég trúi því að dauð-
inn hafi sótt þig bjartur og líknandi.
„Því að hvað er það að deyja ann-
að en að standa nakinn í blænum og
hverfa inn í sólskinið? Og hvað er að
hætta að draga andann annað en að
frelsa hann frá friðlausum öldum
lífsins, svo að hann geti risið upp í
mætti sínum og ófjötraður leitað á
fund guðs síns?“ (Spámaðurinn.)
Hvíl þú í friði og hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Þín
Heiðrún.
Fyrir rúmlega níu mánuðum var
fjölskylda okkar saman komin við
jarðarför Emmu löngu. Eftir jarð-
arförina sátum við systurnar saman
og fórum að velta fyrir okkur hver
tæki nú við sem höfuð ættarinnar.
Við skimuðum yfir ættbálkinn og
augu okkar stöðvuðust á ömmu
Guggs. Þarna sat hún, greinilega
valdamesta konan á svæðinu, í pels
og með sólgleraugu. Hún var alveg
örugglega líka með töskuna sína, þó
ég muni ekki sérstaklega eftir
henni. Í töskunni hennar ömmu
Guggs var nefnilega mæruverk-
smiðja, það vissum við öll barna-
börnin og barnabarnabörnin frá
unga aldri. Í hvert skipti sem við
sáum hana fór hún ofaní töskuna og
kom upp aftur með fulla lúku af alls-
kyns gotteríi og dreifði yfir okkur
rétt eins og var gert á fótboltavell-
inum 17. júní.
Svo ekki sé nú minnst á orðaforð-
ann sem hún bjó yfir. Það eru þrjú,
fjögur ár síðan ég fór að spá sér-
staklega í orðaforðann, sem mér
fannst bráðfyndinn og hefur hreiðr-
að um sig hjá fleiri fjölskyldumeð-
limum. Henni tókst alltaf að finna á
okkur ný nöfn og sum algjör meist-
araverk, hún kallaði okkur krakkana
aldrei réttu nafni heldur nöfnum
eins og Bimbó rokk, Nafna-Rún,
Væna, Litli Mar o.s.frv. Sérstaklega
man ég eftir einum af mörgum bæj-
arleiðöngrum, sem ég fór með henni
í, að hún talaði mikið um einhvern
Prestley. Ég var svosem ekki með
athyglina alveg á sögunni, en heyrði
alltaf þetta Prestley aftur og aftur.
Þá spurði ég hana nú um hvern hún
væri í ósköpunum að tala og þóttist
viss um að hún hefði ekki verið að
tala um rokkkónginn sjálfan. Nú það
var þá ekki flóknara en það að hún
var auðvitað að tala um vin sinn séra
Björn, prestinn sem bjó einu sinni á
Húsavík. Svona voru gullmolarnir
hennar, það væri efni í heila orðabók
að halda svona áfram.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber
steinar tali allt hvað er
aldrei skal ég gleyma þér.
(Skáld-Rósa.)
Elsku amma. Takk fyrir allar
gleðistundirnar sem þú gafst okkur.
Þín
Díana.
Elsku langamma.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér
– hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð um þúsund ár.
(Halldór Kiljan Laxness.)
Þinn
Jón Hallmar.
Elsku amma mín. Nú þegar þú
ert farin þá mun ég sakna þín. Ég
mun sakna þess að hafa þig ekki
lengur hjá okkur á jólunum og geta
ekki lengur heimsótt þig og talað við
þig. Mér finnst mjög leiðinlegt að þú
sért farin en ég er þakklát fyrir allar
stundirnar okkar saman og ég veit
að nú líður þér vel. „Þó að ég sé lát-
inn, harmið mig ekki mað tárum,
hugsið ekki um dauðann með harmi
og ótta. Ég er svo nærri að hvert tár
ykkar snertir mig og kvelur. En
þegar þið hlæið og syngið með glöð-
um hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins. Verið glöð og þakklát fyrir
allt sem lífið gefur, og ég tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.“ (Höf. ók.) Ég
mun alltaf minnast þín. Hvíl þú í
friði.
Þín
Ásrún.
Elsku langamma. Nú þegar við
höfum misst þig erum við sorgmædd
og söknum þín. Við eigum margar
góðar minningar um þig, allar heim-
sóknirnar og hvernig þú varst alltaf
að reyna að troða okkur út af
nammi, mömmu ekki til ánægju. Það
var gaman að fara með þér í búðir
og þá sérstaklega fyrir jólin. Berja-
ferðirnar voru líka alltaf á hverju ári
og þá var gaman. Þótt þú hafir verið
langamma okkar þá fannst okkur þú
alltaf vera „gella“ og þú varst dug-
leg að taka þig til og vera fín. Flott-
ust varstu þó þegar þú varst með
enskusletturnar. Þú varst búin að
vera veik í sumar og við búin að
heimsækja þig á spítalann en núna
vitum við að þér er batnað.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þín
Helga Jóna og Halldór Guðni.
Áhrif þín góða aldrei munu hverfa
árin þó líði niður í tímans gröf.
(G. Guttormsson)
Elsku Gugga, það er ómetanlegt í
hinu margbrotna lífi að eiga góða
vini, sem maður getur skiptst á
skoðunum við, farið til þegar gefur á
bátinn og eins í meðbyr. Það er mik-
ill auður í eign góðra minninga þeg-
ar á ævina líður og vinir sem maður
hefur átt samleið með eins og ykkur
Herði frænda. Við viljum flytja okk-
ar innilegustu þakkir fyrir allt, sem
þið hafið verið okkur og biðjum Guð
að blessa ykkur á akri eilífs lífs. Þótt
söknuður sé mikil hjá okkur, verður
ekki svo tómlegt eftir ykkur, því þið
skiljið eftir þá hamingju og öryggi,
sem ykkar börn veita hvert öðru og
okkur áfram. Þannig þökkum við
Guggu og Herði þær góðu samveru-
stundir, sem við höfum átt með þeim
og ósk um guðsblessun.
Öllum börnum og aðstandendum
vottum við innilega samúð.
Reynir, Svala og börn.
GUNNÞÓRUNN GUÐRÚN
ÞORSTEINSDÓTTIR
✝ Petrína Jónsdótt-ir fæddist á
Kirkjubæ í Skutuls-
firði 6. febrúar 1912.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi að-
faranótt 17. septem-
ber. Foreldrar
Petrínu voru Jón
Bjarnason trésmiður,
f. 2. júní 1872, d. 19.
okt. 1954, og Guð-
björg Jónsdóttir, f.
23. des. 1864, d. 19.
sept. 1960. Eignuðust
þau átta dætur og var
Petrína yngst þeirra
og kveður síðustu úr hópnum.
Fram yfir tvítugt dvaldi Petrína
á Ísafirði í foreldrahúsum og 1935
giftist hún Sigurði E.
Steindórssyni, f. 7.
maí 1910, d. 4. mars
1974. Foreldrar hans
voru Steindór Ein-
arsson og Ásrún Sig-
urðardóttir og áttu
þau fimm börn. Petr-
ína og Sigurður
eignuðust þrjú börn;
Birgir Einar, f. 17.
okt. 1935, d. 4. ágúst
1975. Auður, f. 21.
maí 1939, og Hlöð-
ver, f. 29. ágúst 1946.
Barnabörnin eru sjö
og barnabarnabörn-
in eru átta.
Útför Petrínu fór fram í kyrr-
þey.
Elsku mamma mín, nú ertu komin
til pabba og Bigga bróður. Þú fórst
frá okkur svo snögglega og á ég erf-
itt með að sætta mig við það.
Ég kyssti þig kl. 2 aðfaranótt
mánudags og við ákváðum að ég
kæmi aftur snemma næsta morgun,
en klukkan 4 hafðir þú kvatt þennan
heim. Ég veit ég mun finna fyrir að
þú ert farin þegar líður að sumri hjá
mér á Flórída, því þá hlakkaði ég
alltaf mikið til að geta komið og eytt
sumrinu með þér hér á Íslandi, en
allt breytist og allt tekur enda.
Ég á dásamlegar æskuminningar
frá heimili okkar á Sólvallagötu 66,
þar sem við bjuggum þar til ég flutt-
ist ung til Bandaríkjanna. En ég átti
svo elskulega foreldra og gátu ég og
mín fjölskylda komið til Íslands eins
oft og við vildum og gátum og því er
ég mjög þakklát og líka fyrir að geta
haldið sambandi við fjölskyldu og
gamla vini. Ég mun aldrei gleyma
þeim tíma er þú komst og varst hjá
okkur á veturna. Það voru nú ekki
margar konur sem fóru með mæður
sínar komnar á níræðisaldur að
versla í flottustu tískuverslunum og
allar sölustúlkurnar að undrast yfir
hvað þú varst fín og sæt og fékkst
þér alltaf fín tískuföt.
Það var engin furða að Lou kallaði
þig „classy lady“. Ég minnist þess
þegar hann var að kalla á þig í mat.
Komdu að borða, og sestu niður, og
seinna um kvöldið, viltu kaffisopa?
og góða nótt. Lou sem getur ekkert
talað íslensku, en þetta kenndir þú
honum. Og var hann mjög stoltur að
geta sagt þetta við þig á íslensku.
Síðustu árin hafa verið þér erfið og
hefur þú því þurft að dvelja á sjúkra-
húsum, þar sem þú naust innilegrar
umhyggju alls starfsfólks sem við er-
um mjög þakklát fyrir, bæði á Felli í
Skipholti og Vífilsstöðum.
Elsku mamma mín, ég mun sakna
þín, en ég veit þér líður nú vel hjá
pabba og Bigga og öllu skyldfólki
sem hefur tekið vel á móti þér.
Í Guðs friði, mamma mín.
Þín dóttir,
Auður.
Mánudagsmorgunninn 17. sept-
ember var fallegur morgunn, sólskin
og blár himinn og talsverður vindur.
Ég var úti með hundinn okkar á
göngu kringum Seltjarnarnesið og
horfði á öldurnar brýtur á skerjun-
um hvítfrussandi og stórkostlega fal-
legar. Þessi sýn minnti mig á mynd
sem þau hjónin Sigurður föðurbróðir
minn og Petrína gáfu okkur hjónum í
brúðargjöf.
Myndin er í mörgum bláum litum
þar sem hvítfrussandi öldur brýtur á
skerjum. Ýmsar minningar komu
upp í hugann minn eins og gengur
þegar vindurinn blæs í gegnum
mann og hjálpar til við að hreinsa
hugann. Ég var rétt komin inn úr
dyrunum þegar móðir mín hringdi
og sagði að Petrína hefði dáið um
nóttina.
Við systkinin töluðum um hversu
notalegt það var að vera barn í návist
Petrínu. Hún var hæversk og beið
eftir svörum og kom fram við okkur
sem jafninga. Þetta varð til þess að
við ósjálfrátt urðum að bremsa og
hugsa um að vera kurteis áður en við
svöruðum. Þetta var okkur auðvelt
því frá Petrínu skein alltaf blíða og
notaleg umhyggja sem gleymist
ekki.
Í gegnum árin fór Petrína á
sjúkrahús eins og gengur og eftir
eina sjúkrahúsavist dvaldi hún hjá
foreldrum mínum í nokkra daga til
að jafna sig. Þá fengu mágkonurnar
móðir mín og Petrína góðar stundir
saman útaf fyrir sig og gátu spjallað
í ró og næði.
Að sögn móður minnar voru þetta
mjög notalegir dagar.
Við byrjuðum búskap okkar í íbúð
sem þau hjónin áttu við Sólvallagötu.
Það var okkur mikil hjálp og það sem
var svo notalegt var að þeim hjónum
þótti sjálfsagt að leigja okkur íbúð
sína. Þar fór vel um okkur og á þeim
tíma kom í heiminn frumburður okk-
ar Kristján Geir.
Þau tóku alltaf vel á móti okkur,
bæði þegar þau bjuggu á Látrastönd
og þar áður á Sólvallagötu, með
hægu fasi og umhyggju. Þau hjónin
voru traust og greiðvikin sem gott
var að leita til með hvað sem var.
Sigurður var alltaf hress og stutt var
í gleði og grín við hvaða tækifæri
sem var.
Petrína var hæg og þolinmóð í fasi
og kom fram við alla með virðingu og
hlýju. Það var svo gott að hafa þau
nálægt sér og það er notalegt að eiga
góðar minningar um þau hjónin Sig-
urð og Petrínu.
Með þessum örfáu minningarorð-
um viljum við senda börnum þeirra
og fjölskyldum innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum guð að geyma
minningu þeirra hjóna.
Ásrún Kristjánsdóttir
og Guðjón Vilbergsson.
PETRÍNA
JÓNSDÓTTIR