Morgunblaðið - 17.01.2002, Blaðsíða 52

52 FIMMTUDAGUR 17. JANÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 
 


  

  


BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Í MORGUNBLAÐINU 30. desem-
ber sl. birtist bréf frá Ingibjörgu
Elsu Björnsdóttur umhverfissér-
fræðingi undir heitinu „Að horfa í
gegnum spegil tímans“. Aðalefni
þess er ábending til mannsins um að
umgangast náttúruna með gát. Það
er út af fyrir sig góðra gjalda vert.
En mér virðist að hún hefði mátt
fara varlegar í staðhæfingum sínum
og líta raunsærri augum á samskipti
mannsins við náttúruna.
Hún bendir á að elstu ummerki
um líf á jörðinni séu 3,8 milljarða ára
gömul en hins vegar aðeins 100.000
ár síðan nútímamaðurinn kom fram
á sjónarsviðið. Aldur hans á jörðinni
er þannig aðeins 0,003% af aldri lífs á
jörðinni. Engu að síður staðhæfir
hún að aldrei hafi „tilveru lífsins á
jörðinni verið jafnmikið ógnað og
eftir að maðurinn (Homo sapiens
sapiensis) kom fram á sjónarsviðið“.
Er þetta nú víst? Þekkjum við svo
vel þær ógnir sem lífið á jörðinni
kann að hafa gengið í gegnum, og
staðist, á fyrstu 99,997 prósentunum
af aldri sínum að við getum fullyrt að
mestu ógnirnar hafi steðjað að því
einmitt á síðustu 0,003 prósentun-
um? Er þetta ekki nokkuð óvarleg
staðhæfing og illa undirbyggð?
Ingibjörg Elsa virðist hugsa sér
náttúruna sem kyrrlátt og lítt
breytilegt fyrirbæri ef ekki væri
maðurinn til að „eyðileggja í fáfræði
sinni á einni kvöldstund það sem það
tók náttúruna milljónir ára að
skapa“. Það er rétt hjá henni að á
stuttum tíma geta athafnir mannsins
eytt náttúrufyrirbærum sem tekið
hefur langan tíma að skapa. En í því
efni eru jarðýtur mannsins heldur
afkastalitlar borið saman við náttúr-
una sjálfa. „Eldflóðið steypist ofan
hlíð, undaðar moldir flaka“. Mosi og
annar gróður þeirra unduðu molda
átti sér oft þúsund ára sögu. Á
nokkrum mánuðum urðu eldfjöllin í
Vestmannaeyjum tvö í stað þess eina
sem verið hafði þar síðustu 6.000 ár-
in og nokkrum árum áður hafði ný
eyja risið úr sæ í grenndinni á svip-
uðum tíma. Skyndilega var steinbogi
í Eldgjá, sem verið hafði þar öldum
saman, horfinn án þess að manns-
höndin kæmi þar nærri. Þúsund ára
klettadrangur hverfur í brimlöðrið
eina óveðursnótt.
Maðurinn er heldur máttlítið nátt-
úruafl í samanburði við mörg önnur.
Hann gat vikið hraunstraumnum í
Vestmannaeyjum smávegis til hliðar
með því að kæla kantinn, en aðeins
vegna þess að landslagið undir
hrauninu var honum hagstætt. Ann-
ars hefði það ekki tekist. Og honum
var gjörsamlega um megn að stöðva
eldána að ósi.
Náttúran er fjarri því að vera
kyrrstæð. Þvert á móti er hún ekki í
„sátt“ við sjálfa sig eitt einasta
augnablik. Hún breytir sér og um-
byltir ár og síð og alla tíð. Hún rífur
niður og byggir upp í senn. Sumar
breytingarnar eru svo hægfara að
við tökum ekki eftir þeim, en aðrar
svo hraðar að þær ofbjóða við-
bragðsflýti mannsins. Og allt þar á
milli. Sé maðurinn stundum fyrir-
hyggjulítill í breytingum sínum hvað
má þá segja um náttúruna sjálfa?
Hún er blind.
JAKOB BJÖRNSSON,
Kúrlandi 12, Reykjavík.
Hæpnar
fullyrðingar
Frá Jakobi Björnssyni:
FJÖLSKYLDUHÁTÍÐ Vöku verð-
ur haldin laugardaginn 19. janúar.
Fjölskylduhátíð Vöku var haldin í
fyrsta skipti í
fyrra og heppnað-
ist svo vel að
ákveðið hefur ver-
ið að endurtaka
leikinn í ár. Með
því að halda
skemmtun í sam-
komusalnum á
Vetrargörðum
gefst íbúum Stúd-
entagarða kostur
á að koma saman eitt eftirmiðdegi og
eiga saman góða stund, kynnast hver
öðrum og taka þátt í dagskrá sem
ætti að hitta beint í mark hjá smá-
fólkinu.
Dagskráin hefst kl. 13.00 og má
gera ráð fyrir því að hún standi yfir í
um tvær klukkustundir. Meðal þess
sem boðið verður upp á er and-
litsmálun, teiknikeppni, söngur og
svo kemur leynigestur. Að auki verða
á boðstólnm gos, laugardagsnammi
og annað smásnarl fyrir smáfólkið.
Vaka hefur í vetur beitt sér mjög
fyrir málefnum fjölskyldufólks í HÍ,
enda voru þau eitt af þremur stærstu
kosningamálum Vöku í síðastliðnum
kosningum. Páll Skúlason rektor
stofnaði í vetur fjölskyldunefnd Há-
skólans að beiðni Vöku og eftir könn-
un nefndarinnar hefur komið í ljós að
25% háskólanema eru foreldrar.
Ljóst er því að áhersla á málefni for-
eldra kemur síst til að minnka innan
Háskóla Íslands.
Vaka hefur bent á þá staðreynd að
ef það er eitthvað sem allir háskóla-
stúdentar eiga sameiginlegt, fyrir ut-
an það að vera í námi, er það að þeir
eru ýmist í þann mund að flytjast að
heiman, eða eru fluttir að heiman.
Fjölskyldan skipar þannig stóran
sess í lífi flestra stúdenta.
Það er von Vöku að sem flestir há-
skólanemar nýti tækifærið og komi á
fjölskylduskemmtun Vöku og eigi
þar góða stund.
INGA LIND KARLSDÓTTIR,
situr í Stúdentaráði
fyrir hönd Vöku.
Fjölskylduhátíð Vöku
á Stúdentagörðum
Frá Ingu Lind Karlsdóttur:
Inga Lind
Karlsdóttir