Morgunblaðið - 13.12.2002, Page 52

MINNINGAR
52 FÖSTUDAGUR 13. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður Ingólfs-son fæddist í
Álftafirði í S-Múla-
sýslu 20. apríl 1938.
Hann lést á heimili
sínu, Bleikjukvísl 16,
4. desember síðast-
liðinn. Sigurður var
sonur hjónanna Ing-
ólfs Árnasonar,
bónda á Flugustöð-
um í Álftafirði, f.
1895, d. 1972, og
Stefaníu Stefánsdótt-
ur, húsfreyju, f. 1907,
d. 1992. Systkini Sig-
urðar eru: Aðalbjörg,
f. 1930, d. 1996; Anna, f. 1932;
Svava, f. 1933, d. 1989; Árni, f.1935;
Flosi, f. 1940, og Eysteinn, f. 1945.
Hinn 25. desember 1961 giftist
Sigurður eftirlifandi eiginkonu
1987, Þóranna Erla, f. 1990, og
Bára Jórunn, f. 1994. 3) Erlingur,
framkvæmdastjóri, f. 1966. 4)
Drengur, andvana fæddur 1973. 5)
Sigurður Sævar, framleiðslustjóri,
f. 1975, unnusta, Guðfinna Björg
Björnsdóttir, þjónustufulltrúi og
danskennari, f. 1978.
Sigurður ólst upp í Álftafirði til
tvítugs en fluttist þá til Reykja-
víkur. Vann hann þar fyrstu árin
ýmis störf til sjós og lands, lengst í
Ofnasmiðjunni. Um 1968 stofnaði
hann ásamt félögum sínum verk-
takafyrirtækið Hlaðprýði og starf-
aði við það til ársins 1972. Fljótlega
eftir það hóf hann störf sem bíl-
stjóri hjá Sendibílastöðinni Þresti.
Átti hann þar farsælan starfsferil
þar til hann þurfti að hætta störf-
um vegna heilsubrests fyrir rúmu
ári. Þessi tæp 30 ár var Sigurður
fastamaður við akstur á vörum fyr-
ir mörg fyrirtæki í Sundaborg og
víðar.
Útför Sigurðar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
sinni, Þórönnu Erlu
Sigurjónsdóttur, f. 1.
ágúst 1940, starfs-
manni Rauða kross Ís-
lands. Foreldrar henn-
ar voru Sigurjón
Jónsson, verkamaður,
f. 1889, d. 1947, og Sól-
veig Róshildur Ólafs-
dóttir, húsfreyja, f.
1900, d. 1984. Börn
Sigurðar og Erlu eru:
1) Ingólfur, kennari, f.
8. desember 1960,
maki Birna Bjarna-
dóttir, viðskiptafræð-
ingur, f. 1962, þeirra
börn eru Laufey Sif, f. 1988, og
Bjarni Grétar, f. 1990. 2) Sigurjón,
bakari, f. 31.maí 1964, maki Kristín
B. Gunnarsdóttir, f. 1966, húsmóð-
ir, þeirra börn eru Sigurbjartur, f.
Mig langar að minnast tengdaföður
míns, eða Sigga afa, eins og hann var
oft kallaður, með nokkrum orðum. Á
stundu sem þessari er svo margt sem
kemur upp í hugann sem erfitt er að
koma orðum að.
Ég var aðeins 14 ára þegar ég
kynntist Ingó, elsta syni Sigga og
Erlu, og fór að venja komur mína á
heimili þeirra í Snælandi og var því
búin að þekkja Sigga í 26 ár. Hann
var rólyndis maður, heimakær og
staðfastur. Hann var ekki afskipta-
samur en hafði mikinn áhuga á öllu
sem við tókum okkur fyrir hendur,
hvort sem það var í námi eða starfi.
Ef kaupa átti íbúð eða bíl var hann
alltaf til aðstoðar varðandi það og
þótti í raun gaman ef leitað var ráð-
legginga hjá honum. Hann var ávallt
fyrsti maðurinn til að bjóða fram að-
stoð sína ef þurfti að mála, lagfæra
eða flytja.
Eftir að börnin okkar fæddust kom
vel í ljós hversu barngóður hann var.
Hann þreyttist aldrei á að spila við
þau, fara út á róló, í sleðaferðir o.s.frv.
Ef okkur vantaði barnfóstru, sem
var æði oft, fórnaði hann sér algjör-
lega og tók þau þá bara með sér í
vinnunna og þau fengu að sitja
frammí í sendibílnum. Það fannst
þeim mjög gaman.
Ég tók eftir að Siggi var mjög fróð-
ur maður þrátt fyrir að hann væri
ekki mikið að bera það á torg og ekki
hafði hann haft tækifæri til að ganga
menntaveginn. Sérstaklega var hann
fróður um landið sitt og ferðaðist þó
nokkuð um það, þótt hann hefði viljað
gera meira af því. Siggi og Erla fóru
oft stuttar ferðir á húsbílnum sínum
og fengu þá synirnir og fjölskyldur
oft að fljóta með og voru það mjög
yndislegar ferðir.
Ekki fékk hann mörg tækifæri til
að ferðast um heiminn en mjög eft-
irminnileg er ferð okkar með tengda-
foreldrum mínum til Spánar í fyrra-
sumar. Held ég að það megi segja að
allir hafi notið ferðarinnar til hins ýtr-
asta, bæði börn og fullorðnir. Sá ég
vel, í þessu afslappaða andrúmslofti,
hvað Sigga og Erlu þótti vænt hvoru
um annað og var gaman að sjá hvað
þau blómstruðu í þessari ferð.
Rúmlega einum mánuði eftir heim-
komuna frá Spáni greindist Siggi með
ólæknandi krabbamein og þá var eins
og veröldin hryndi. Hann lét samt
ekki deigan síga heldur lét engan bil-
bug á sér finna. Það er mjög erfitt að
kveðja hann á þessari stundu, sér-
staklega þar sem aðeins sex mánuðir
eru síðan ég þurfti að kveðja föður
minn og sárin engan veginn gróin. Ég
bið góðan guð að geyma þá báða.
Elsku tengdapabbi, ég kveð þig
mig söknuði. Eftir lifir minningin um
góðan mann.
Birna.
Elsku tengdapabbi. Ég kveð þig
með söknuð í hjarta en eftir lifir
minning um yndislegan mann.
Nú er bárátta þín við illvígan sjúk-
dóm loks á enda, en trú mín um að þú
vaknir á betri stað þjáningarlaus og
friðsæll huggar mig.
Takk fyrir allar yndislegu stund-
irnar sem við áttum saman.
Nú þögn er yfir þinni önd
og þrotinn lífsins kraftur
í samvistum á sæluströnd
við sjáumst bráðum aftur.
(Ingvar N. Pálsson.)
Blessuð sé minning þín.
Þín,
Guðfinna.
Ég sat fyrir framan tölvuna mið-
vikudaginn 4. desember, þegar
mamma kom heim. Ég vissi að hún
hefði verið heima hjá ömmu og afa.
Það fyrsta sem kom upp í huga mér
þá, var því miður rétt, hann afi var dá-
inn. Ég fékk að fara með mömmu
heim til ömmu og þá lá hann þarna í
rúminu eins og hann væri sofandi.
Afi var mjög góður maður, þótt
hann gæti líka verið mjög þrjóskur.
Hann var alltaf tilbúinn til þess að
gera allt til að okkur liði vel. Ég og
Erla frænka gistum þar nánast í
hvert einasta skipti sem við vorum í
mat hjá þeim og stundum gistum við
öll barnabörnin. Afi passaði alltaf vel
upp á okkur krakkana og sá til þess
að okkur gengi vel í skólanum. Alltaf
var hann tilbúinn til að fara með okk-
ur krakkana út á róló. Þegar ég var
lítil þá var ég vön að hlaupa með hon-
um upp á róló og tíminn sem fór í okk-
ur var honum mjög dýrmætur.
Í fyrrasumar gátum við tekið hann
og ömmu með okkur til Barcelona og
Benidorm í tvær vikur. Það er nánast
það síðasta sem ég man eftir áður en
kom í ljós að hann væri veikur. Ég
varð ekki vör við veikindin úti en við
gerðum margt skemmtilegt saman,
fórum með honum í minigolf, keilu og
tívolí. Tímarnir á Spáni voru okkur
öllum dýrmætir. Í ágúst í fyrra, eftir
að skólinn var nýbyrjaður, man ég
eftir því að ég og vinkona mín komum
heim og voru þá allir heima. Þá hafði
komið í ljós að afi var með krabba-
mein. Amma gisti hjá okkur nokkur
kvöld eftir það meðan afi var á spít-
alanum.
Í sumar fórum við fjölskyldan með
honum í síðasta sinn austur á heima-
slóðir hans. Það er nokkuð sem ég
mun aldrei sjá eftir því þetta var mjög
dýrmætur tími fyrir hann. Við vorum
í viku á Flugustöðum og þótti honum
frábært að koma þangað og hitta
systkini sín, þau Flosa, Eystein og
Önnu. Hann þreyttist ekki á að sýna
mér og Bjarna bróður mínum allt í
sveitinni og fræddi okkur um sögu
Álftafjarðar. Það er mjög sárt að
missa afa úr lífi okkar.
Blessuð sé minning þín, elsku afi.
Þín
Laufey Sif.
Elsku afi Siggi, mér þykir mjög
leitt að þú skyldir þurfa að fara en ég
veit að þér líður mjög vel núna. Ég
mun alltaf muna eftir þeim góðu
stundum sem við áttum saman, þegar
við spiluðum saman, þegar ég var
með þér að vinna og allt það sem við
gerðum var alltaf mjög gaman. Núna
ertu á himnum með afa Bjarna og
megið þið eiga góðar stundir þar sam-
an. Ég mun alltaf muna eftir þér,
elsku afi, og ég veit að þú munt alltaf
muna eftir mér.
Sofðu rótt, elsku afi.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
– aldrei skal ég gleyma þér.
(Skáld-Rósa.)
Þinn
Bjarni Grétar.
Okkur langar að minnast í fáeinum
orðum vinar okkar hjóna og fjöl-
skyldu okkar, Sigurðar Ingólfssonar,
sem varð að lúta í lægra haldi fyrir ill-
vígum sjúkdómi.
Elsku Siggi, kallið kom og þú ert
farinn frá okkur. Sárar minningar
vakna á ný þegar við kveðjum þig í
hinsta sinn.
Elsku Siggi, mikil gæfa var það
þegar við fjölskyldan kynntumst þér
og Erlu þinni. Þið hjónin hafið alltaf
reynst fjölskyldunni stoð og stytta.
Guð geymi þig þangað til við hitt-
umst öll á ný.
Elsku Erla, Ingólfur, Sigurjón,
Elli, Siggi, tengdadætur og barna-
börn, missir ykkar og söknuður er
mikill en minning um góðan eigin-
mann, föður, tengdaföður og afa mun
hjálpa ykkur þangað til þið hittist á
ný handan móðunnar miklu. Blessuð
sé minning þín, Siggi minn.
Við andlátsfregn þína
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni
að ósk mín um bata þinn
tjáð var í bænum mínum
en guð vildi fá þig
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja,
um hver fær að lifa
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög, sem við höfðum hlotið
það verður að skilja,
svo auðmjúk og hljóð
við lútum að frelsararns vilja.
Þó sorgin sé sár
og erfitt sé við hana að una,
við verðum að skilja
að alltaf við verðum að muna,
að Guð, hann er góður
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért
og horfin burt þessum heimi.
Ég minningu þína
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Sigurður, Björg og fjölskylda.
Nú kveð ég góðan vin, Sigurð Ing-
ólfsson, sem mér var svo kær. Siggi,
eins og við kölluðum þig, ég man þig
og mun þér aldrei gleyma.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni
og jörðu.
Sárt er vinar að sakna,
sorgin er djúp og hljóð.
Minningarnar mætar vakna,
svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta,
lýsir upp myrkrið svarta
vinir þó falli frá.
Góðar minningar geyma,
gefur syrgjendum ró.
Til þín munu þakkir streyma,
þér munum við ei gleyma
sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Elsku Erla mín og fjölskylda.
Ég bið góðan Guð um styrk til allra
sem eiga um sárt að binda og hjálp
við að sigrast á sorginni.
Þín vinkona,
Björg Gunnarsdóttir.
Elsku afi. Nú ertu farinn frá okkur
og orðinn að engli.
Takk fyrir að hafa verið svona ynd-
islegur við okkur. Takk fyrir allar
sleðaferðirnar, öll spilin og öll ferða-
lögin.
Þú varst alltaf tilbúinn til að leika
við okkur.
Við munum aldrei gleyma þér og
hugsum oft til þín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífðri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Góða nótt, elsku afi.
Bjartur, Erla og Bára.
SIGURÐUR
INGÓLFSSON
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KRISTBORG JÓNSDÓTTIR,
Hásteinsvegi 53,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
laugardaginn 7. desember, verður jarðsungin
frá Landakirkju laugardaginn 14. desember
kl. 14.00.
Sigurður Jónsson,
Ægir Sigurðsson, Jenný Ásgeirsdóttir,
Arnþór Sigurðsson, Sigríður Kjartansdóttir,
Guðlaug Björk Sigurðardóttir, Kristinn Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát okkar elskulegu
ÖDDU TRYGGVADÓTTUR
hjúkrunarfræðings,
Lónabraut 41,
Vopnafirði.
Sérstakar þakkir fá allir þeir sem styrktu okkur
og studdu á meðan á veikindum Öddu stóð.
Guð blessi ykkur öll.
Aðalbjörn Björnsson,
Tryggvi, Bjartur og Heiðar Aðalbjörnssynir,
Heiðbjört Björnsdóttir, Tryggvi Gunnarsson,
Þorgerður Tryggvadóttir, Gylfi Ingimundarson,
Hulda Tryggvadóttir, Jóhann Jakobsson,
Gunnar Björn Tryggvason, Birna Einarsdóttir,
Emma Tryggvadóttir, Steindór Sveinsson.
Útför bróður okkar,
KRISTJÁNS SIGURÐAR
GUNNLAUGSSONAR
fyrrverandi bónda,
Miðfelli 1,
Hrunamannahreppi,
fer fram frá Hrepphólakirkju laugardaginn
14. desember kl. 14.00.
Skúli, Magnús, Karl og Emil Gunnlaugssynir
og fjölskyldur þeirra.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
RÖGNVALDAR BJARNASONAR,
Reynigrund 41,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki gjör-
gæsludeildar Landspítalans við Hringbraut.
Stefán Rögnvaldsson, Herdís Jónsdóttir,
Birgir Rögnvaldsson, Guðrún Bergþórsdóttir,
Rósa Rögnvaldsdóttir, Magnús Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGARGREINUM
þarf að fylgja formáli með upp-
lýsingum um hvar og hvenær
sá sem fjallað er um er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn og loks hvaðan útförin
verður gerð og klukkan hvað.
Formáli minn-
ingargreina