Morgunblaðið - 08.03.2003, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 8. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristín Her-mundsdóttir
fæddist á Strönd í
Vestur-Landeyjum
17. september 1923.
Hún lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans í
Fossvogi 21. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Her-
mundur Einarsson, f.
á Skeggjastöðum í V-
Landeyjum 17. júlí
1880, d. 8. júní 1964
og kona hans Guðrún
Jónsdóttir, f. á
Strönd í V-Landeyj-
um 29. apríl 1890, d. 20. sept. 1961.
Systkini Kristínar eru Eiður, f. 25.
mars 1920, Anna Ingigerður, f. 25.
maí 1921, d. 14. mars 1989, og Jón,
f. 17. sept. 1923. Kristín átti einn
hálfbróður: Halldór Elíasson, f. 2.
des. 1913, d. 1996.
Dætur Kristínar og Jóns Hjart-
ar Finnbjarnarsonar, prentara frá
Ísafirði, f. 15. sept. 1909, d. 22. jan.
1977, eru Margrét, f. 8. júlí 1954,
og Nína, f. 26. maí 1956.
Kristín giftist 1959
Sigurði Rósinkranz
Björnssyni málara-
meistara, f. 7. okt.
1918, d. 21. feb. 1965.
Synir þeirra eru: a)
Hermundur Rósin-
kranz, f. 4. júní 1960,
kvæntur Pálínu R.
Theodórsdóttur, f.
20. feb. 1959. Frá
fyrri sambúð á Her-
mundur tvær dætur,
þær Kristínu og
Önnu Sigríði. b)
Björn, f. 25. okt 1962.
Kristín ólst upp á
Strönd. Byrjaði að vinna fyrir sér
um 16 ára aldurinn með því að
fara í vist til Reykjavíkur á vetr-
um. Fór í Kvennaskólann á Hvera-
bökkum veturinn 1942–3. Hún
flutti til Reykjavíkur upp úr 1950
og starfaði hjá Sláturfélagi Suður-
lands, Síld og fiski, Sundhöll
Reykjavíkur og Kjötbúðinni Borg.
Útför Kristínar fer fram frá Ak-
ureyjarkirkju í Vestur-Landeyjum
í dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma mín.
Guð blessi þig, þú blóm fékkst grætt
og bjart um nafn þitt er
og vertu nú um eilífð sæl
vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti.)
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Þín
Margrét.
Hún Stína föðursystir mín var kát
og skemmtileg og gerði græskulaust
gaman að mönnum og málefnum og
ekki síst að sjálfri sér. Hlátur hennar
minnti á sól og vor, hann var ljúfur,
dillandi og smitandi og gat komið
hvaða fýlupoka sem var til að brosa.
Hún var söngelsk og hafði mjög fal-
lega söngrödd, sem hún notaði gjarn-
an á mannamótum og í góðra vina
hópi.
Þó hygg ég að líf Stínu frænku hafi
ekki alltaf verið dans á rósum, eink-
um vegna þess að lengst af var hún
einstæð fjögurra barna móðir og
kom hún þeim öllum til manns. Hún
lagði þó ekki í vana sinn að barma sér
eða kvarta og gerði lítið úr öllum
verkjum eða veikindum sem hrjáðu
hana síðustu misserin og heima hjá
sér bjó hún og starfaði þar til yfir
lauk.
En Stína var ekki einungis kát og
hress heldur umfram allt góð mann-
eskja. Ég man að móðir mín sagði
stundum „Hún Stína er svo góð í
gegn“ og næstum klökk sagði hún
„Hún Stína er einhver yndislegasta
manneskja sem til er“, og ég fann
glöggt væntumþykjuna og virð-
inguna sem móðir mín bar til þess-
arar mágkonu sinnar. Ég tek undir
þessi orð.
Nú er hláturinn hljóðnaður og
frænkan mín ljúfa tekur ekki framar
fagnandi á móti mér á stigapallinum í
Hjaltabakka. Ég sakna hennar sárt.
Innilegar samúðarkveðjur til ástvina
hennar allra nær og fjær.
Guðrún Eiðsdóttir.
Mér kom á óvart þegar frænka
mín, Nína Hjartardóttir hringdi síð-
astliðna nótt og sagði mér að hún
mamma hennar hafði dáið snögglega
hinn 20. febrúar. Hún hafði verið all-
hress þennan morgun þegar sonur
hennar, hann Björn, hafði farið til
vinnu þann daginn, en þegar hann
kom heim frá vinnu fann hann hana
meðvitundarlausa í rúmi sínu. Eftir
að farið var með hana á spítala,
fannst að hún hafði fengið blóðtappa í
heilann og dó hún stuttu seinna,
þjáningarlaus með ástvini sína hjá
sér.
Kristín, eða Stína, eins og við köll-
uðum hana, var fædd á Strönd í Vest-
ur-Landeyjum hinn 17. september
1923. Foreldrar hennar voru þau
hjónin Hermundur Einarsson og
Guðrún Jónsdóttir sem voru þar ábú-
endur. Ólst Stína þar upp með systk-
inum sínum, Halldóri, f. 1913, sem er
látinn, Eiði, f. 1920, sem býr á elli-
heimili í Hveragerði, Önnu Ingigerði,
f. 1921, sem er látin, og Jóni tvíbura-
bróður hennar, hann býr í Kópavogi.
Ung að árum fór Stína að heiman,
bæði til þess að vinna og afla sér
menntunar. Hún fór á Kvennaskól-
ann í Hveragerði, til hennar Árnýjar
sem þar var skólastjóri, og útskrif-
aðist þaðan. Síðan var haldið til
Reykjavíkur þar sem hún vann við
hitt og annað og dvaldist þar alla æv-
ina. Hún var forkur að vinna og eign-
aðist marga vini og var vel látin af öll-
um sem henni kynntust.
Stína eignaðist fjögur börn. Tvö
eldri börnin með Jóni Hirti Finn-
bogasyni, Margréti, f. 1954, og Nínu,
KRISTÍN
HERMUNDSDÓTTIR
✝ Sigríður Páls-dóttir fæddist á
Víðidalsá í Stranda-
sýslu 17. desember
1909. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Kumbaravogi á
Stokkseyri 2. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Þorsteinsína Guð-
rún Brynjólfsdóttir
húsfreyja, f. 11. mars
1880, d. 18. október
1969, og Páll Gísla-
son, bóndi og oddviti,
f. 19. ágúst 1877, d. 3.
október 1962. Sigríður var þriðja
elst í hópi ellefu systkina. Elst
voru Stefán og Gísli, yngri voru
Ragnheiður, Kristbjörg, Þor-
björg, Brynhildur, Gestur, Krist-
ín, Gísli, og fósturbróðurinn Páll.
Eftirlifandi systkina Sigríðar eru
Þorbjörg, Brynhildur og Kristín.
Árið 1939 giftist Sigríður Hirti
Jóni Sigurðssyni, f. á Stóra-Fjarð-
arhorni í Kollafirði í
Strandasýslu 1. júní
1910, d. 12. júlí 1992.
Sigríður og Hjörtur
eignuðust fjóra syni:
1) Páll skipatækni-
fræðingur, f. 1938,
kvæntur Þuríði
Guðnadóttur, d.
1999, eignuðust þau
tvo syni. 2) Jón fram-
kvæmdastjóri, f.
1944, kvæntur Ás-
laugu Ólafsdóttur,
eiga þau fjögur
börn. 3) Hreinn veð-
urfræðingur, f. 1946,
í sambúð með Sigurbjörgu Gísla-
dóttur og eiga þau þrjú börn. 4)
Sigmar kennari, f.
1952, í sambúð með Guðnýju
Sigríði Hallgrímsdóttur, eiga þau
tvö börn. Barnabarnabörn Sigríð-
ar eru 10.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Kollafjarðarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Sem barn þekkti ég ömmu úr
fjarlægð – hún var amman sem eld-
aði grjónagraut í morgunmat, taldi
ófært að fara úr húsi á góðum degi
nema hafa pening fyrir ís og bjó til
öðruvísi mat. Seinna kynntist ég
henni náið og lærði að í hana var
meira spunnið en eldamennskan og
örlætið gáfu til kynna. Það var mjög
mikið í hana spunnið.
Haustið 1985 fór ég norður í
menntaskóla og bjó hjá afa og
ömmu. Ég var þá 16 ára, amma 76
ára. Fyrsta laugardaginn eftir að ég
flutti norður vaknaði ég snemma og
settist fram í eldhús til að spjalla.
Ég man ekki um hvað við spjöll-
uðum en viku síðar var ég aftur
sestur í eldhúsið hjá henni. Ég
hugsaði mér að við myndum spjalla
um sömu hluti og vikuna áður þar
sem gamalt fólk talaði gjarnan um
sömu hlutina aftur og aftur. Það
sem við höfðum rætt vikunni fyrr
reyndist útrætt og nú vildi hún tala
um eitthvað nýtt. Þá rann upp fyrir
mér að amma var alls ekki gömul
kona. Og þá fjóra vetur sem ég bjó í
Ásabyggðinni lærðist mér að þarna
fór kona sem fylgdist vel með, hafði
sjálfstæðar skoðanir og var frumleg
í hugsun og háttum.
Sumra er minnst fyrir það sem
þeir hafa gert, annarra minnumst
við fyrir það hverjir þeir voru.
Amma skildi ekki eftir sig minn-
isvarða, að minnsta kosti ekki þess-
konar minnisvarða sem ráðandi
menn reisa sér svo þeir gleymist
ekki. Hún skildi hins vegar eftir sig
minningar. Þegar ég settist fram í
eldhús á laugardagsmorgnum var
hún kannski að elda saltfisk og
brauðsúpu. Brauðið var búið að
liggja í bleyti og komið að því að
merja það í gegnum sigtið. Þannig
býr maður til brauðsúpu. Stundum
voru hryggjarsneiðar í matinn. Þær
mölluðu í jólakökumóti í ofninum í
góða stund áður en ég kom fram og
áttu eftir að malla í góða stund til
viðbótar. Kartöflur voru settar í
pott, ofan á þann pott kom annar
með baunum og þar ofan á skál með
rauðkáli. Í uppsiglingu var dýrðleg
máltíð.
Amma var á sinn hátt lagin í eld-
húsinu; maturinn var góður, ástar-
pungarnir ómótstæðilegir og þótt
rúllutertan hafi verið eins konar
flatterta í nokkur ár eftir að hún
fékk nýjan ofn var hún dæmalaust
góð. Á hátíðlegum dögum var eins
víst að boðið væri upp á sérrí með
morgunmatnum, það var líka sjálf-
sagt að setja ís út í súrmjólkina svo
ekki sé minnst á þeyttan rjóma.
Lambahryggi keypti hún ef þeir
horfðu fallega til hennar úr kæli-
borðinu.
Eldamennskan hjá ömmu fram-
gekk með hennar eigin hætti, rétt
eins og allt hennar líf. Hún átti
gauðrifinn náttkjól sem hún hafði
dálæti á. Tengdadætur hennar
höfðu ekki sama dálæti á flíkinni og
undangengin jól höfðu skilað ömmu
að minnsta kosti fjórum ónotuðum
náttkjólum inni í skáp.
Amma var glaðvær og bjartsýn.
Glaðværð hennar byggðist þó ekki á
blindri ánægju með allt og alla,
heldur hafði hún lag á að sjá hið
fagra í tilverunni án þess að þurfa
að draga fjöður yfir það sem henni
mislíkaði. Þegar hún var komin yfir
áttrætt fluttist hún á Selfoss. Henni
fannst bærinn ágætur en ljótur.
SIGRÍÐUR
PÁLSDÓTTIR
Ástkær móðir okkar,
HÓLMFRÍÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR
húsfrú,
Stóru Sandvík,
lést á Ljósheimum, Selfossi, fimmtudaginn
6. mars.
Börn hinnar látnu.
Systir mín,
JÓHANNA BJÖRNSDÓTTIR
hjúkrunarkona
frá Fáskrúðsfirði,
Laugarnesvegi 40,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli föstu-
daginn 28. febrúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Birna Björnsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
UNNUR ÞÓRARINSDÓTTIR
frá Miðbæ,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði fimmtu-
daginn 27. febrúar.
Jarðsett verður frá Þingeyrarkirkju í dag,
laugardaginn 8. mars, kl. 14.00.
Katrín J. Gunnarsdóttir,
Guðrún Ó. Gunnarsdóttir, Una H. Gunnarsdóttir,
Ingibjörg Ó. Gunnarsdóttir, G. Kristján Gunnarsson,
Erla Ebba Gunnarsdóttir, Jónína S. Gunnarsdóttir,
Einar G. Gunnarsson, Guðbjörg Ó. Gunnarsdóttir,
Sigurður Þ. Gunnarsson, Höskuldur B. Gunnarsson,
tengdabörn, barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför eiginmanns míns, föður
okkar og afa,
INGÓLFS LARS KRISTJÁNSSONAR,
Yzta-Felli.
Kristbjörg Jónsdóttir,
Ragnhildur Ingólfsdóttir, Hreinn Valtýsson,
Kristbjörg Ingólfsdóttir, Ólafur Dan Snorrason,
Gunnhildur Ingólfsdóttir, Árni Njálsson,
Helga Ingólfsdóttir, Valdimar Valdimarsson,
Ólafur Ingólfsson, Elín Björg Sigurbjörnsdóttir,
Ari Ingólfsson, Berit Hildur Ljung,
Sverrir Ingólfsson, Guðrún Petrea Gunnarsdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
fósturfaðir, tengdafaðir, afi og bróðir,
EIRÍKUR HREIÐARSSON
garðyrkjubóndi,
Grísará,
Eyjafjarðarsveit,
lést þriðjudaginn 4. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Margrét Sigurðardóttir,
Ragnheiður María Pétursdóttir,
Sigríður Emilía Eiríksdóttir, Einar Þ. Einarsson,
Hreiðar Eiríksson, Hallfríður Böðvarsdóttir,
Sigurður Eiríksson, Hafdís Hrönn Pétursdóttir,
Snjólfur Eiríksson, Kristjana Helga Ólafsdóttir,
Aron Eiríksson,
Eiríkur Anton Eiríksson,
Helga Jóhannsdóttir,
barnabörn og systkini.