Morgunblaðið - 03.07.2003, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚLÍ 2003 33
Kæri vinur og frændi, nú skilja
leiðir okkar að sinni. Það er sárt að
sjá á eftir þér vinur. Þú varst mikill
persónuleiki sem ekki tókst virkan
þátt í lífsgæðakapphlaupinu, hafðir
aðra sýn á heiminn og skynjaðir
hluti frá öðru sjónarhorni. Skoðanir
þínar og hugmyndir gáfu okkur oft
aðra sýn á hvundagslega hluti. Það
gerði þig frábæran.
Það erfitt að þurfa að hugsa um
þig í fortíð og skrifa og segja: var
og varst, því þú fórst oft svo mán-
uðum skipti um heiminn til að taka
þátt í lífinu, upplifa, búa til og vera
list. Alltaf komstu aftur heim í
hraunið.
Það á eftir að taka okkur langan
tíma að skilja að þú kemur ekki aft-
ur í þetta skipti. Við trúum því að
þú búir ennþá innan um steinana í
hrauninu, þangað munum við sækja
þig heim kæri vinur. Þakka þér fyr-
ir allt.
Kristín og Hlynur.
Við vorum hópur myndlistar-
manna í Hafnarfirði, Einar Már þar
á meðal, sem kom saman seinnipart
sumars 1994 og ákvað að reka sam-
an lítið gallerí sem við kölluðum
Listhús 39. Nokkru seinna tókum
við til í geymslunni bakatil og út-
bjuggum sýningarsal. Þar voru
margar áhugaverðar sýningar sett-
ar upp og höfðum við ætíð hátíðleg-
ar opnanir sem við stilltum á sömu
daga og Hafnarborg, sem var rétt
handan við götuna.
Meðal annarra sýninga var ein
sem við kölluðum Dýr-gripir. Þá
vorum við með indverskan mat við
opnunina, sýndum indverskar bíó-
myndir í glugganum og létum ind-
verska tónlist hljóma um nágrennið.
Var þessi sýning að mestu hug-
mynd Einars Más.
Þetta voru góð ár, við hittumst
reglulega, þurftum að halda marga
fundi um reksturinn en gerðum
okkur líka oft glaðan dag saman,
elduðum góðan mat og nutum lífs-
ins.
Einar og Susanne blómstruðu á
þessum árum. Þau voru að hreiðra
um sig í Ljósaklifi, áttu yndislegt
heimili og vinnustofur í hrauninu í
útjaðri Hafnarfjarðar, þar sem þau
hjuggu myndir í blágrýti, móberg
og marmara.
Seinna fæddist þeim óskabarnið
Matthías Már.
Mikið vatn hefur síðan til sjávar
runnið og tilveran breyst.
Elsku Jóna, Hildur Ýr, Susanne
og Matthías Már – megi allar góðar
vættir hjálpa ykkur að ganga gegn-
um sorgina.
Bestu þakkir fyrir saman gengin
spor, þín verður sárt saknað, kæri
vinur.
Sigríður Ágústsdóttir.
Fyrir örfáum árum, á sólríkum
sumardegi stendur síðhærður mað-
ur í vegkantinum við Tisvildeleje á
Sjálandi í Danmörku og heggur
skúlptúr í stein. Steinrykið límist
við svitann og hann blótar og minn-
ir á Hallgrím Pétursson forðum
daga með eldmóð í augum. Drif-
kraftur hans er bjartsýnin og æv-
intýraþráin ásamt gleðinni yfir list-
inni og lífinu sjálfu og laungunin
eftir að gera eitthvað stærra og full-
komnara en það sjálft. Ég áttaði
mig ekki alveg strax, en svo laust
því allt í einu í mig að þetta var
enginn annar en Einar Már.
Hann var hafnfirskur heimamað-
ur með aðsetur á allri jörðinni,
kraftur hans laðaði til sín listamenn
og aðra frá öllum mögulegum þjóð-
um í leit sinni og þeirra að betri list
og andlegri einbeitingu. Hann ferð-
aðist víða, kynntist mörgum og
gerði mikið, sérstaklega höfðaði
sterkt til hans hin einfalda en
flókna japanska menning. Svo í leit
sinni að myndlistarlegri fullkomnun
fann hann sig best í alþjóðlegu sam-
félagi í Japan enda var hann sér-
staklega næmur á að finna og vera
þar sem uppgangur listarinnar var
sem mestur. Og ef hann var um
tíma heima í Hafnarfirði flutti hann
til sín og Hafnfirðinga þekkta og
ekki síður merkilega alþjóðlega
listamenn vegna hugsjónar sinnar
fyrir alls konar tengingum, lista,
staðar og fullkomleika. Oft sátum
við á Súfistanum, drukkum kaffi og
æstumst upp í háværum sammála
umræðum um hvað listin færði okk-
ur miklu betri og sterkari hugsandi
heim. Hann talaði af sannfæringu
og reynslu þannig að maður hreifst
með, um að samskipti milli fólks og
listin væru endanleg lausn á vanda
alheimsins. Aldrei var minna undir
lagt hjá Einari Má og sennilega al-
veg rétt.
Nú hefur minn góði og dáði vinur
kvatt þennan krefjandi heim og lagt
upp í enn einn andlega leiðangur-
inn, en í þetta sinn út í hina stóru
eilífð.
Við kveðjum hér góðan dreng,
mann með stórar hugsjónir, fram-
kvæmdagleði og ekki síst einlægan
myndlistarmann sem alltaf fylgdi
sínu hjarta. Votta ég fjölskyldu
hans og ættingjum mína dýpstu
samúð, sérstaklega Susanne og syni
þeirra Mattíasi, sem sem ég sam-
hryggist innilega.
Og gott ef hann skildi ekki lista-
verkið í steininn eftir sig þarna við
veginn til allra vegfarenda að njóta
og gleðjast yfir á ferðum sínum um
jörðina.
Vignir Jóhannsson
myndlistarmaður.
Æskuvinur minn, listamaðurinn
og ævintýramaðurinn Einar Már
Guðvarðarson, er látinn, það er
óskiljanlegt, þungbært og sárt að
missa þennan frjóa og skemmtilega
vin.
Minningar streyma fram og
fyrsta minningin er frá kvöldum
okkar saman á Urðarstígnum í
Hafnarfirði þar sem við sátum heilu
kvöldin og ræddum heimsmálin og
tefldum skák. Einar Már elskaði að
kryfja og skoða allar hliðar mann-
lífsins, það var líf hans og yndi.
Hann var miklum hæfileikum
gæddur, hann var listaskrifari,
listamyndhöggvari og kvikmynda-
gerðarmaður. Einar Már var af-
burða steinsmiður. Það var stór-
kostlegt að sjá hvernig hann gat
tekið íslenska grágrýtið, ítalska
marmarann eða hvaða grjót sem er
og búið til úr því stórbrotin lista-
verk. Íslenska grágrýtið sem er svo
kuldalegt og hart gat Einar Már
látið líta út eins og silkimjúkan
marmara.
Hann var ævintýramaður og fór
ekki alltaf troðnar slóðir. Hann
hafði hugrekki til að framkvæma
djarfar og frumlegar hugmyndir.
Hann naut lífsins til hins ýtrasta og
lét oft drauma sína rætast, þess
vegna leit ég ávallt upp til Einars
Más.
Listagalleríið og vinnustofan að
Ljósaklifi var einn af stóru draum-
um Einars Más og Susanne, fyrr-
verandi eiginkonu hans. Einar Már
hitti Susanne í Danmörku og áttu
þau saman soninn Matthías Má.
Ljósaklif var mikil lyftistöng í
menningalífi Hafnarfjarðar. Þau
stuðluðu að því að erlendir lista-
menn kæmu til Íslands og kynntu
íslenska list erlendis. Lengst af
bjuggu þau hjónin í Ljósaklifi í
hrauninu í Hafnarfirði við sjóinn.
Þangað var ávallt yndislegt að
koma en Einar Már og Susanne
studdu mig mikið á erfiðum tímum í
lífi mínu. Hann reyndist ávallt góð-
ur og traustur vinur. Hann kom oft
í heimsókn þegar hann var á Íslandi
og var þá gaman að heyra af ævin-
týrum hans. Ég kveð góðan vin með
söknuði.
Guð gefi Susanne, Jónu, Hildi Ýri
og Matthíasi Má styrk og þraut-
seigju til þess að takast á við sökn-
uðinn og sorgina.
Steingrímur Guðmundsson.
Kær vinur og góður drengur er
fallinn frá. Sár harmur og söknuður
sækir á hugann og erfitt er að trúa
að lífi skuli vera lokið á miðri ævi.
Haustið 1975 hófust kynni okkar
Einars vestur á Hellissandi. Einar,
nýútskrifaður stúdent, var að hefja
sitt fyrsta kennsluár. Hár, grann-
leitur með mikið hrokkið hár, bjart
og brosmilt andlit vakti hann strax
athygli. Fljótlega kynntist maður
svo Einari sjálfum, mannkosta
manni með sterkar skoðanir, ríku-
lega ást á náttúrunni, óbilandi hug-
sjónamanni í leit að betra lífi og
fegurra fyrir sjálfan sig og ekki síst
meðbræður sína. Af þessari upp-
talningu má ljóst vera að Einari
farnaðist vel sem kennara. Fljótlega
hófust svo góð kynni utan skóla sem
í upphafi tengdust ekki síst sameig-
inlegum áhuga okkar á hugmyndum
marxískra fræða, við að bæta það
samfélag sem okkur fannst að mis-
byði svo illa rétti hvers manns til að
lifa með reisn. Fljótlega stofnuðum
við ásamt öðrum leshring til að rök-
ræða og fræðast betur um hvernig
ná mætti þessum fögru markmið-
um. Skarpar gáfur, frjótt ímynd-
unarafl og hæfileikinn til að hrífa
aðra með sér sköpuðu þá þegar
Einari sérstöðu svo að viðmælend-
um hans fannst sem hann væri
gæddur spádómsgáfu. Viðburðar-
ríkum vetri lauk. Þótt í litlu hafi
þokast í baráttunni hafði þó eitt
áunnist. Ég og mín fjölskylda höfð-
um eignast vin. Í páskaheimsókn í
Önundarfjörð tæpur tveimur árum
síðar kynntist Torfi, ungur sonur
okkar Fanneyjar, nærgætnum og
ljúfum manni sem þreyttist seint á
að bera ungan dreng á baki sér út
Hvilftarströnd eða ærslast í snjó-
hengjum við bæinn. Í þessari heim-
sókn hvatti Einar mig til þess að
sækja um nám í Kennaraháskól-
anum. Um þetta leyti var framtíð
mín óráðin, mig skorti kjark til að
setjast aftur á skólabekk en styrkj-
andi viðmót og hvatning Einars
urðu til þess að ég lét slag standa.
Aldrei hef ég nógusamlega þakkað
Einari þennan stuðning. Fáeinum
árum síðar flutti Einar af landi
brott, við tóku áralöng bréfasam-
skipti. Brauðstrit og uppeldi strák-
anna okkar rákust stundum ill-
þyrmilega á fyrri heitstrengingar.
Einar alltaf jafn fylginn sér og nú
urðu orðaskipti stundum skörp og
ekki laust við að sviði undan skarpri
ádeilu Einars. Yndisleg sumardvöl í
lok níunda áratugarins með Einari
þar sem ferðast var um hálft Sjá-
land hjólandi og gist í tjaldi yljar
okkur enn um hjartarætur. Nú
kynntist maður nýrri hlið á Einari,
landkönnuðinum og ævintýramann-
inum. Fljótlega eftir þetta slitnaði
upp úr sambandi Einars og Matt-
hildar, æskuástar hans, en hún
hafði ekki síður tengst okkur vin-
áttuböndum. Í kjölfarið rofnaði
samband okkar Einars. Óljósar
fréttir og óljós tilgangur heimshor-
naflakks hans bar á góma en eitt-
hvert tómarúm hafði skapast. Fyrir
fáum árum kom svo Einar heim
með Susanne, danskri unnustu
sinni. Fljótlega hófust kynni á nýj-
an leik. Þeim fæddist sonurinn
Matthías Már og þessi yndislega
fjölskylda bjó sér bústað í Hafn-
arfirði. Nú blómstraði lista- og fjöl-
skyldumaðurinn Einar, nú var það
listin sem átti hug hans allan og
gaman var að sjá og skynja sterkar
ástríður Einars umbreytast í steins-
ins ríki. En enginn má sköpum
renna. Þunglyndi og síðar sár skiln-
aður leiða Einar aftur á ferð til fjar-
lægra landa.
Í vetur birtist Einar fullur bjart-
sýni. Kveður og heldur aftur út.
Fastmælum var bundið að gera sér
glaðan dag við endurkomu að vori.
Það vor kemur kannski seinna. Við
fjölskyldan vottum Matthíasi Má,
Susanne, fjölskyldu og vinum Ein-
ars okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Finnur Guðsteinsson.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
LÁRA ÁSLAUG THEODÓRSDÓTTIR,
áður Sléttuvegi 13,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 4. júlí kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Barnauppeldissjóð Thorvaldsenfélagsins,
reikningur 301-13-87122 í Búnaðarbanka eða
minningarkort í verslun Austurstræti 4.
Gunnar Jóhannsson,
Sigríður H. Gunnarsdóttir, Sverrir Gunnarsson,
Málfríður D. Gunnarsdóttir,
Guðmundur H. Gunnarsson, Hrund Hjaltadóttir,
Haukur K. Gunnarsson, Gréta Óskarsdóttir
og barnabörn.
Okkar hjartans kveðjur og þakklæti til allra,
sem sýndu okkur og fjölskyldum okkar samúð
vegna andláts elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar og tengdaföður,
ÁSGEIRS SANDHOLT
bakarameistara.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki á deild
3N á hjúkrunarheimilinu Eir fyrir alúðlega
umönnun.
Guðs blessun fylgi ykkur öllum.
Þóra Kristjánsdóttir Sandholt,
Erla R. Sandholt, Tómas H. Sigurðsson,
Sverrir Sandholt, Sigríður B. Sigurðardóttir,
Stefán H. Sandholt, Olga B. Magnúsdóttir,
Ragnhildur K. Sandholt, Jón Eiríksson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
SIGURÐUR ELÍS SIGURJÓNSSON,
varð bráðkvaddur á Heilsustofnun NLFÍ
í Hveragerði þriðjudaginn 1. júlí.
Margrét Jónsdóttir,
Engilbert Sigurðsson, Harpa Rúnarsdóttir,
Sigurjón Sigurðsson,
Rannveig Borg Sigurðardóttir,
Sigurður Magnús Sigurðsson,
Jón Friðgeir Sigurðsson.
ÓSKAR JÓNSSON,
Skúlagötu 44,
Reykjavík,
er dáinn.
Jarðarför hans verður gerð frá Fríkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 7. júlí kl. 15.00.
Hjördís Jensdóttir,
Sigrún Óskarsdóttir, Guðmundur Þór Egilsson,
Jón Viðar Óskarsson, Guðrún Eggertsdóttir,
Óskar, Hjördís, Rakel, Berglind og Ívar.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, dóttir og systir,
SOFFÍA GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Brávöllum 9,
Húsavík,
varð bráðkvödd á heimili sínu að morgni þriðju-
dagsins 1. júlí.
Útförin verður gerð frá Skinnastaðakirkju í
Öxarfirði þriðjudaginn 8. júlí kl. 14.00.
Kristján Þráinsson,
Guðný Jóna Kristjánsdóttir,
Guðmundur Þráinn Kristjánsson,
Guðný Jóna Tryggvadóttir, Guðmundur S. Jónsson,
Jón H. Guðmundsson,
Tryggvi A. Guðmundsson
og aðrir vandamenn.